Yeri geldi güldüm, yeri geldi duygulandım. Küçük yaşların içinde, kocaman kalpleri gördüm, sanki onlar tüm insanlığın erdemlerini kalplerinde taşıyan minik insancıklardı.
"Siz hepiniz... Hepiniz o kadar iyi çocuklarınız ki."
Düşman diye gördükleri, savaş verdikleri askerler bile...
Bir çevrede iki farklı çocuk grubu. Biri Pál Sokağı Çocukları, diğeri Kızıl Gömlekliler. Kızıl Gömlekliler, Pál Sokağı Çocuklarının "vatanı" gibi gördükleri Arsa'larını almak isterler. Sebebi ise "top oynayacak yerlerinin olmaması" çocuklar ise "vatanlarını" savunurlar. Ve savaş başlar.
Öyle bir savaş ki, savaş ilanı zamanı saati önceden gönderilen elçiyle bildirilir, savaşın kuralları
koyulur... Savaşları bile adildir. -günümüzdekilerin aksine-
Liderlikte Boka gibi, cesarette Nemecsek, düşmana saygıda Feri Ats gibi olabilsek..
"Güzel kitaplar neden hep hüzünle bitter. Yoksa hüzünlü kitaplar mı hep güzeldir..."
Kitabı okuyun, okutturun:)
