Səməd İmran
@Detective15
Kitab sevər müəllim.
Ədəbiyyat müəllimi
Azərbaycan dili və Ədəbiyyat
Bakı
Bakı, 30 Mayıs 1990
38 okur puanı
Haziran 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Eybi yox
Neyləyim bu qızın ədası bəlli,
Birazca özünü öysə eybi yox.
Libaslar olsada ən yeni dəbli,
Həddini aşmadan geysə eybi yox.
Yanımda olanda baxmam heç nəyə,
Ürəyim çırpınır, düşüb səs-küyə.
Sakitcə sözümü dinləsin deyə,
Gözlərəm gözünü döysə eybi yox.
İstərəm onunla xoş həyat sürək,
Bu qıza güvəndim yaslaram kürək.
Mən açıq demişəm anlasın gərək,
Sözlərim xətrinə dəysə eybi yox.
Deyən yaşamırdım sevgi öncəsi,
Yadıma həkk olub nurlu çöhrəsi.
Təbəssüm içində işvə, qəmzəsi,
Dözərəm nazına nəysə eybi yox.
Əziz Qənbərov
Kifayət qədər
Sayının həlli yox dünya hasilin,
Keçmişə qarışdı sirri alimin.
Bilinməz yəqini qədim tarixin,
Həqiqət, yalanı rəvayət qədər.
Həyat rəngli deyil, boyanıb siyah,
Elə bil gizlənib bəlli bir izah.
Haramı yığıbdır hiyləgər tamah,
Zərəri az deyil, cinayət qədər.
Qüssənin içində tükənmir nəfəs,
Şeirdə həvəs var, yazılmır əbəs.
Yuxusuz gecələr qaranlıq qəfəs,
Fikirlər beyində sirayət qədər.
Xeyir şər əliylə çıxdı özündən,
Bununçün gedəcək əyri izindən.
Ürəkdə bəslənən nifrət üzündən,
Yığılıb günahlar kifayət qədər.
Əziz Qənbərov
Nöqtəni qoydum.
Qələmim başlayıb təzə sətrinə,
Bitməyib sözlərim ardı var hələ.
Bu şeir dəyəcək kimin xətrinə ?
Suala cavabla məndə üz gülə.
Bu bəntdə sözümün vardır nidası,
Dolubsa daşmadı harın sandığı.
Boynundan bilinir yağlı qidası,
Qudurdar yaltağı yalın artığı !
Sahibi baxanda elə hey deyir,
Təriflər dayanmır vergül uzandı.
Doğru söyləyəni gözüynən yeyir,
Bununçün özünə xalta qazandı.
İndi qabaqcılda düşüncə yoxdur,
Olsun ki, kütləyə paylasın ehsan.
Dırnaq arasında “ağıllı” çoxdur,
Hardadır ürəyi saf-təmiz insan ?
“Vardadır ədalət, puldadır hörmət”,
Söylənən nağıldan vallahi doydum.
Səadət düzgünə olmadı qismət,
Yekunda söhbətə nöqtəni qoydum.
Əziz Qənbərov
Okur Takip Önerileri
Başqadı, başqa
Yazıram yenədə düşünüb dərin,
Xeyiri çox azdır, bu qədər şərin.
Dünyanın malını gəmirənlərin,
Zəlisi başqadı, ilanı başqa.
Çiçəyi gül açdı quruyan bağın,
Bəlkə də sonudur bu ot-alağın.
Təzələr köhnəylə qarışan çağın,
Yenisi başqadı, solanı başqa.
Qəlbində hissinə qarşı duranın,
Ağılla seçəcək sevgili yarın.
Ağılı bir qarış, duman olanın,
Sevgisi başqadı, yalanı başqa.
Əziz sən qoyma ki həvəs tükənsin,
Sözlərin ox kimi pisləri dəlsin.
İnanma bu dünya birdə düzəlsin,
İtkisi başqadı, qalanı başqa.
Əziz Qənbərov
Qanırsa, qansın.
Çətindir qəlbimə deyə bilmirəm,
Küllənən sevdada yanırsa yansın.
Qürurum olmasa xoşa gəlmirəm,
Deyirəm anlasın, qanırsa qansın.
Ürəyim hökm edib, gözüm izləyib,
Gördüyü nə varsa doğru görməyib.
Adi bir nəzərə məna yükləyib,
Yalandan məhəbbət sanırsa sansın.
Hislərin deyəsən dərdi mənlədir,
Toplayıb üstümə, yığıb cəmlədir.
Ürəyin yanlışı dəfələrlədir,
Səhvini gizlədib danırsa dansın.
Zamanın hökmü var saniyələrdə,
Ürəyim tədirgin, vahimələrdə.
Bilmirəm nə tapıb xatirələrdə,
Keçmişə qayıdıb, anırsa ansın.
Əziz Qənbərov
Həqiqət nifrətimdədir.
Haçandır nifrətim hökm edir mənə,
Ürəyim yovuşmur sevgi səsləyəm.
Satılan hislərə ardır təntənə,
Varlı heç kasıb qız istəyər bəyəm ?
Xəyanət doğular sevgi bazarsa,
Haramdır səbəbi deyilmi bəlli ?
Edilən gümanı tamah pozarsa,
Şeytanın hiyləsi tutdu əməlli.
İnsanlıq önəmsiz əsas ticarət,
Alverin rəqabət həddi çatıbdır.
Zənginin hisləri yüksək hərarət,
Yoxsulun qəlbində duyğu yatıbdır.
Sözlərim hər kəsə bal dada bilməz,
Etdiyim qəbahət hörmətimdədir.
Danışır gözlərim aldada bilməz,
Yalan yox, həqiqət nifrətimdədir.
Əziz Qənbərov
Gecikib, tələsən zaman
Ürəyim çırpınır bilmirəm niyə ?
Başımmı havalı, yoxsa yel əsdi ?
Cavanlıq dərdindən yorulub deyə,
Ömür qocalmağa yaman tələsdi.
Baxıram keçmişə uşaqlıq keçib,
Yaşayıb gördüyüm bəlkə nağıldır.
Həyat hekayəmi qismətim seçib,
Zamanla gedənim köhnə ağıldır.
Yaxındır sabahım az qalıb, çatır,
Keçmişdən almışam zaman dərsini.
Bu günüm keçmişə gələcək satır,
Vaxt deyən ömürdən çıxır hirsini.
Güzgüdən baxıram ağaran telə,
Gücümlə, taqətim tükənir yaman.
Günbəgün ömrümü aparır belə,
Gecikib, sonradan tələsən zaman.
Əziz Qənbərov
Təzədən sevməyə ərinən adam
Həyatdan gileyli görünən adam,
Yaşayır ömrünü cəfa içində.
Dərdinə, sərinə bürünən adam,
Baxır ki, zalıma səfa içində.
Ruhu bədənindən bölünən adam,
Gecələr fikirdən heç də yatammır.
Vicdanı aşkarda bilinən adam,
Ədalət axtarır amma tapammır.
Nifrəti qəlbindən silinən adam,
Sevgisi elədir qədərdən artıq.
Eşqindən ürəyi dəlinən adam,
Görür ki, məhəbbət olubdu satdıq.
Təzədən sevməyə ərinən adam,
İnanmaz bir daha sevgi hissinə.
Yolunda uğruna ölünən adam,
Nə uyar şeytana, nə də nəfsinə.
Əziz Qənbərov
Hara tələsdin ?
Ömrümü xərcləyib, aparan zaman,
Məniydim gücündən səadət uman.
Susmasın dərdimə ağlasın kaman,
Elə bil dağıydın qara tələsdin.
De mənim gəncliyim hara tələsdin ?
Qocalmaq hissləri mənimlə pəsdir,
Cəfadan yığdığım xatirə bəsdir.
Onunla keçilən xoş saatlarım
Yuxusuz gözlədim hövsələm çatıb,
Gözümü yummağı birtəhər etdim.
Uzun qış gecəsi nəhayət yatıb,
Anidən dərin bir yuxuya getdim.
Görürdüm gedirəm çəmənlik üstə,
Yeridim, yeridim qarşıma çıxdı.
Çox zərif, çox incə, boyuysa bəstə,
DARIXMADINMI ?
Yoxluğun öyrədib darıxmaq mənə,
Nifrət eyləyirəm sənsiz hər günə.
Nə vaxtsa gələrmi səadət yenə ?
Dinlərəm denən bəs darıxmadınmı ?
Ürəyim çırpınıb, batdı al-qana,
İtirdim deyəydir, baxdım hər yana.
İnan ki, sənsizlik yığıbdır cana,
Ömür-gün keçir nəs darıxmadınmı ?
Böyüsən sən ancaq sevgidən böyü,
Ruhum həsrətindən qucaqlar göyü.
Sükutdan boğuldum eşitməm küyü,
Pıçılda, eylə səs darıxmadınmı ?
Səni çox gözlədim könlümün yarı,
Var ol ki, varlığın gətirsin varı.
Ürəyim intizar çəkməsin barı,
Qürurum edir pəs darıxmadınmı ?
Əziz Qənbərov
DƏNİZİM
Bilirəm nə üçün belə çoşursan,
Bu cürə dalğana bələdəm sənin.
Arada olur ki, səndə susursan,
Dözmürsən dünyada dərdə dənizim.
Yayın günəşində biraz isinsən,
Qışın soyuğunda bəs edər sənə.
Külək bərk əsəndə ləpələnirsən,
Kədəri anlayan qəmli dənizim.
Cavabın verirsən, güclü tufana,
Məlumdu cahanda, məqamın sənin.
Qəzəbli olursan, qarşı durana,
Sözünü deyirsən, bizə dənizim.
Ürəklə dalğalan, olsun həvəsin,
Təbiət oyansın, varlığın görüb.
Yaxşılar içindən, pislər ələnsin,
Səndədi ədalət, güclü dənizim.
Əziz Qənbərov
OXUYUM SƏNİ
Sən elə sevgisən hörmət içində,
Xəyalın zavaldan qoruyur məni.
Maraqlı kitabsan zülmət içində,
Lampa işığında oxuyum səni.
Romansan, şeirsən, qəzəlsən xanım,
Bildiyim mükəmməl əsərsən mənə.
Yanarsam qoy elə sevgidən yanım,
İnan ki, ürəkdən aşiqəm sənə.
Rəssamın işinə heyranam niyə ?
Üzünü nə gözəl çəkibdir Allah.
Könlümün dərmanı olasan deyə,
Sənintək mələyi yaratdı Vallah.
Gözəl bir çiçəksən könül bağımda,
Qıymıram baxmağa dəyməsin nəzər.
Xəyalın mənlədir durub sağımda,
Ürəyim səninçün şeirlər düzər.
Əziz Qənbərov
Dilbərim olsan
Könlümü dindirən qanadsız mələk,
Səsinlə titrəyər məndə bu ürək.
Gecəmi bitirib aydın edərək
Sabaha ən şirin xəbərim olsan.
Səsində məlahət ruhumu oxşar,
Məhəbbət şeirim səninlə coşar,
Bu şair eşqinə qəzəllər qoşar,
Şeirtək sözümdə əzbərim olsan.
Qəlbim üsyan edir sənin eşqinlə,
Gözlərin sevdirir mənə təlqinlə.
Ən şirin sözlərlə, gözəl nitqinlə,
Bu dəli könlümdə rəhbərim olsan.
Sevgilər olubdur dillər əzbəri,
Tarixə iz qoyub o vaxtdan bəri.
Müşfiqin də olub nazlı Dilbəri,
Nə olar sən mənim dilbərim olsan ?
Əziz Qənbərov
Köhnə şəkillər
Düşüncəm qayıdır köhnə illərə,
Həsrətlə baxıram ötən günlərə.
Saçlarıma düşən bu ağ dənlərə,
Gəncliyi göstərir, köhnə şəkillər.
Fikirlə sözləri yazdım sətirə,
Şeirim bəlkədə ümid yetirə.
Gözəl günlərimi geri gətirə,
Qalıbdı xatirə, köhnə şəkillər.
Gəncliyim ömürdən sürətlə keçdi,
Amansız günlərim qanımı içdi.
Mənə öz həyatım, qisməti seçdi.
Yadımda saxladı, köhnə şəkillər.
Zamanı büsbütün tutub saxlayıb,
Şəkildə tərpənən, itən olmayıb.
O gündən, bu günə illəri sayıb,
Susaraq danışan, köhnə şəkillər.
Şəkildə gizlənib, gülüşüm mənim,
Həyatda olmasam, orda görsənim.
Qoy heç üzülməsin bütün sevənim,
Təskinlik verəcək, köhnə şəkillər.
Əziz Qənbərov
Ovçu şikar
Gözəllik ovuna çıxmıram gözəl,
Ehtiyat eyləyib, güdəsən məni.
Ovlamaq demişkən bir özün düzəl,
Yoxsa ki, başqası ovlayar səni.
Axı mən bilmirəm hədəf seçməyi,
Güman edirsən ki, guya ovçuyam.
Sakitcə yanından ötüb, keçməyi,
Bilərdim, çünki yol keçən yolçuyam.
İstədim qəlbimi nişan alasan,
Görünür birinci ağlımı aldın.
Nə bilim sən belə ovçu olasan,
Kəsərək önümü tələyə saldın.
Ovçudan birbaşa şikara döndüm,
Könlümdə işığın vurmadı bərqi.
Sənin həsrətinlə dərdə büründüm,
Şikaram, ya ovçu sənə nə fərqi ?
Əziz Qənbərov
Payız axtarıram
Yağışla xəyalım rəqs eliyəndə,
Duyğu ürəyimdə səadət gəzir.
Hislərin ələyi tərs əliyəndə,
Sevginin küləyi aramsız əsir.
Gecə ürəyimdə qopur vəlvələ,
Xəyalın gerçəyi azın içində.
Bahardır sevinə bilmirəm hələ,
Payız axtarıram yazın içində.
Gələcək talehim yazılır indi,
Bu günü tezbazar yaşayıram mən.
Uşaqlıq zamanım ani keçindi,
Gəncliyi ömürdən boşayıram mən.
Bəxtimdən keçibdir dayanım daha,
Nəyimə gərəkdir belə qocalmaq ?
Bu ucuz dünyanı yaşayıb baha,
İstərdim səadət qurub, ucalmaq…
Əziz Qənbərov
Yasaq sevgi
Aldatma könlümü evlisən qadın,
İnanıb sevərəm nahaqdan səni.
Toxunub qəlbimə mənimtək yadın,
Elə bil güdürsən kənardan məni.
Gözlərin danışır ani nəzərlə,
Sanma ki, görmürəm o baxışları.
Tamah hiyləsiylə, fani təhərlə,
Süzürsən məndəki üz naxışları.
Gəl ümid etməyək yalnış hislərə,
Alovu yandırıb, kül edər bizi.
Bu eşqin havası dönər çislərə,
Dumandan çıxsa da qalar dərd izi.
Sonu yox unudaq hələ gec deyil,
Ağıl bu hissləri silib, tərgiyə.
Ürək də göz kimi salmamış meyil,
Uymayaq yalandan yasaq sevgiyə.
Əziz Qənbərov
Günümüz olsun
Gəl bir gün birlikdə gəzək dünyanı,
Dənizi, ormanı, bütün hər yanı.
Gerçəyi yaşayaq, unut xülyanı,
Bizim də səadət günümüz olsun.
Bir daha gecəni tənha görməyək,
Qaranlıq adında heç nə bilməyək.
Sən mənsiz, mən sənsiz ömür sürməyək,
Sevgisiz ömrümüz dünümüz olsun.
Səhərlər bizimçün birgə açılsın,
Coşan qəlbimizə sevgi sarılsın.
Gələcək həyata növbə yazılsın,
Məqsədli gələcək önümüz olsun.
Səsində duymuşam incə məlahət.
Sevmə heç sevgidə varsa qəbahət.
Təsəvvür içindən edək səyahət,
Məhəbbət yolunda yönümüz olsun.
Əziz Qənbərov
Səninlə
Səninlə tanışlıq gözəl günüydü,
Səsinlə ürəyim küylə döyündü.
Nə uzaq, nə yaxın elə dünüydü,
Qürurla sevgimiz birgə öyündü.
Səninlə düşüncəm vardı sevincə,
Qəşəngdir zülfünü hərdən hörüncə.
Cazibən yerində, həm də bel incə,
Ürəyim hey gülür eşqi görüncə.
Səninlə gəzərik sevgi bağında,
Zehnimi salmadım hiss marağında.
Qəlbimin oyanış bahar çağında,
Düşmədim başqa bir eşq sorağında.
Səninlə canıma yoxdur dərd-ölüm,
Ömrümü ömrünə bağlayıb sürüm.
İnan ki, hər zaman istərəm gülüm,
Qönçə dodağında təbəssüm görüm.
Əziz Qənbərov
İnsan Ömrü
İnsan həyatında neçə dərd aşar…
Yadında saxlayar cəm şəkilində.
Qəlbində yığılan ağrılar daşar,
Axar gözlərindən nəm şəkilində.
Ruhuna xoş gələr eşidib, duysa,
Həyat nəğməsində sevgi ifası.
Məhəbbət sevinci ömrünə paysa,
Onun da yetişər bəxtə səfası.
Ömür illərindən görsənir belə,
Ən ali hissləri gəncliyindədir.
Sevinmək könlünü döndərir gülə,
Hər rahat nəfəsi dincliyindədir.
Arabir yad edər keçən günləri,
Uşaqlıq dövrünü xatırlar hərdən.
Saçında çoxalan bəyaz dənləri,
Qocaldıb, ayağın üzürdü yerdən.
Əziz Qənbərov