İnsan ölümü annesine konduramaz, değil mi? Annenin ölümünde, onarılamaz bir şeyler vardır. Annenin ölümü, yaratıcının ölümü gibi bir şeydir. Bu da dünyanın sonu demek olur.
"Ne dediğime dikkat etmem gerekirdi, çünkü kelimeler farklı insanlar için farklı anlamlar ifade eder ve hikâyeniz kolaylıkla size çevrilmiş bir silaha dönüşebilir."
Eğer dünyada milyarlarca insanın elinden bırakamadığı telefonlar ve bilgisayarlar, cehaleti ve ön yargıları gidermeye yetmiyorsa, vicdan ve dayanışma duygularını desteklemiyorsa ne yapacağız?
Biliyoruz ki bütün acılar bir gün geçer...
Bütün fotoğraflar sararır.
Yara kabuk tutar kapanır.
Bir sabah yine taze ekmek ister canın kahvaltıda
Bir fincan sade kahve
Demli bir çay ister akşam üstü olunca
Sokakta mevsimi fark edersin, aynada kendini
Önceleri belli belirsiz sonra gamzene kadar gülersin
Şarkılar mırıldanır, çekmecelerde renkli kalemlerini ararsın
Kuşlar gelir konar dallarına
Kırıldığın yerden çiçek açarsın
Bütün acılar bir gün geçer
Ya da alışırsın...!
Frida KAHLO
Empati, kendini başkasının yerine koymak değildir bence. Kendini asla başkasının yerine koyamayacağının farkında olmaktır. Ateşin düştüğü yeri yaktığını bilmektir.
“ Anneme son kez baktıgımı bilsem daha uzun bakardım , anneme ebediyen veda ettigimi bilsem ona söylemeye çekindigim her şeyi söylerdim .Ona dünyadaki en iyi anne oldugunu söylerdim. Ama ben annem hep yaşıcak zannetim .”