"Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var"
"Adını bilmediğim birşey...
Belki bir çelişki, belki de sadece bi ihtimal.
Ya da tamamen imkansızlık.
Fakat susmuyor içimde ki o sokak boyu çığlık.
Geçmiyor gözyaşından arda kalan hıçkırık.
Adını bilmediğim bir şey bu.
Umudun kıyısız tarafı, gecenin sabahı ve günün ilk sigarası.
Adı yok, yarım kalan bi konuşma bu."
Nazım Hikmet bir şiirinde ;
' Gittiğim eğer bensem söyle bana kimden gittim ?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim. ' diyor.
O da uzağı hiç gidemiyeceği yerler sanmış bizim gibi.
( Meğer uzak, ' Bir yüreğin başka bir yüreğe varmadığı yermiş.' )
Cemal Safi ise bu durumu çok iyi anlamış ve şöyle özetlemiş ;
' Vurduğun her yerden gül biter sanma. Sen beni ilk defa yaralamadın, ben sana kul köle olurdum ama sen bana bir günlük yar olamadın ..'