Yeşilin kızı anne kitabının normal günlük hayatın içinden birşeyler anlatışını seviyorum. Sakin ama yinede seni olacak şeyler için heyecanlandırıyor. İkinci kitabı ilk kitap kadar çok sevemedim maalesef. Özellikle başı biraz durgundu fakat sonlara doğru eski temposunu geri kazandı gibi. Kitapta beni sıkan en büyük etken aşırı detaylı betimlemeleri. Şahsen bana Anne gibi hayal edecek birşeyler bırakmasını isterdim. Fakat koca bir sayfayı öznel betimleme ile geçirdiğinde gözümün ucu ile okuyorum.
