"Hep tanıdığımız birinin gerçekten ölebileceğini fark etmek ne kadar zor. Ruby, aramızdan ayrılan ilk okul arkadaşımız oldu. Er yada geç, birer birer hepimiz onu takip edeceğiz."
Ruby, uykusunda, sessizce, acı çekmeden ve sanki ölüm korktuğu gibi ürkütücü bir hayalet değil de ona kapıyı gösteren nazik bir arkadaş olarak gelmişcesine yüzünde bir gülümsemeyle hayata veda etmişti.
Baya hevesle başlamıştım ama benim aptallığım disleksim yüzünden mi yoksa çevirmenin suçu mu bilmiyorum ama çoğu yerde neyden bahsettiklerini anlamakta baya zorluk çektim. Bu da okuma istediğimi baya düşürdü ve zorla bitirdim. Uzun aralar vererek okudum. Şahsen bittiği için mutluyum.