Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Duygu

Hikayenin sonunda ben tüm sokak lambalarıni tek tek söndüruyordum. BAŞIMIZ SAĞOLSUN
Reklam
Şu hayatta her ne olsa hep bu cümleyi kurardım kendime derdimki "bişiy yok sadece bir bina daha yıkıldı şehrinden!" şimdi öyle bişiy oldu ki ben solmasın diye hergün suladığım çiçeklerim, her birinde ayrı bir hikaye ayrı bir anı vaad eden sokaklarım, kocaman sonu olmayan caddelerim, kuşlara yuva olan özgürlüğümün sembolü. gökyüzümün içinde bulunduğu o güzelim şehrim başıma yıkıldı o an dedimki kendime "şu hayatta hep ne olsa derdimki sorun yok bir bina daha yıkıldı sadece ama şimdi diyorumki bir şehir yıkıldı ve ben altında kaldım" O şehir herşeyimdi benim bütün mutluluğumu alıp toprağa gömdüm belki mutluluk ağaçlar çıkar onlar nefes olur bana diye ama benim o hevesle baktığım şehir benim başıma yıkıldı. "İnsan hata yapmaktan korkmamalı! Bazı gerçekler hataların ardında bulur sizi" hani bulurdu gerçeklerimiz bizi? Bulmadılar kaçtılar benden bana kalan tek şey o enkazın altında can vermek oldu.