…
Bir gerçek vardı. Küçük çocuklar, büyük çocuklar, babalar, büyükbabalar, amcalar, herkesten uzak duran ve akrabaları yokmuş gibi olan insanlar…hepsi aynı kıyafeti giyiyorlardı:Gri çizgili pijama ve başlarında gri çizgili bir takke…
…
Her işte çok para vardı da babam yoktu! Babamı göremez oldum. Bütün gün, akşam ve gece çalışıyordu. Eve para bırakıyor ve bana bir sürü oyuncak getiriyordu. Eskiden az oyuncağım vardı ama birlikte oynayabilecek bir annem babam vardı. Artık odalar dolusu oyuncağım vardı ama oynayacak kimsem yoktu.
Sonunda bütün kasaba, asıl ihtiyaç duydukları şeyin eşya ve para olduğuna hep birlikte inandı ve paralar havada uçuştu… Bir süre sonra tek konuştukları şey para oldu.
İnsanlar işten çıkıp alışverişe koşmaya, marketten alacaklarını abarttıkça abartmaya başladılar. İhtiyaçları olandan çok daha fazlasını, çok çok daha fazlasını aldılar.