"çocukken karanlıktan korkardım."
"Sonra ne oldu? Korkun nasıl yendin?"
"Sonra büyüdüm ve ben de karanlık oldum. Korktuğum ne varsa onu dönüştüm."
Sayfa 130 - Beyza alkoç
"Hem ısıtıyor, hem aydınlatıyor, hem de yakıyor. Bir şey hem böylesine iyi hem de böylesine kötü olabilir mi anne?" Annesi dolu gözlerle ateşi izlemeye devam ederken başını sallamıştı.
"Dünyadaki her şeye böyledir, seni ısıttığını sandığın her şey her an senin yangınına dönüşebilir..."
Sayfa 75 - Beyza alkoç
Gökyüzünde sönmüş binlerce yıldız var, Parlamadıkları için kimse onların varlığından haberdar değil. Ben de onlardan biriydim işte. Varım ama kimse varlığımdan haberdar değil, çünkü parlamıyor um diğerleri gibi
Sayfa 57 - Beyaz alkoç
Okur Takip Önerileri
"elimize kibrit yanarken bizi fark etmezler mi?"
"Biz zaten yıllardır yanıyoruz, kimse fark etti mi?"
Yıllarca yandık, bir kez olsun fark edilmedik.
Sayfa 278 - Beyza alkoç
Kendimizi bulmak için yapayalnız geldiğimiz bu yerden tam 8 kişi olarak çıkacak ve kaybolup gidecektik. kendimize bulabilmemiz için önce kaybolmamız gerekiyordu biraz...
Çünkü insan kaybı olmadığı sürece bulunmazdı hiçbir zaman... Bu yolculuk bir yere birine veya bir şeye doğru yapılacak bir yolculuk değildi. Kendimize doğru yola çıkacaktık, yalnızca kendinize
Sayfa 352 - Beyaz alkoç
" kayan yıldızlar yanıyor mu yani?"
"Evet"dedi annesi bir kez daha "alevler içinde oradan oraya savruluyor..."
Küçük geyik gözlerini bir kez daha gökyüzüne çevirdi.bir göktaşının yanlışını izleyip gülümsediği için utanç duydu kendinden. Oysa bu dünya hep böyle bir dünyaydı işte; birilerine izlemesi için güzel olan şey bir başkasının büyük yangını olabiliyordu. Durup istediğin her şey birilerinin felaketi olabiliyordu...
Sayfa 252 - Beyza alkoç