Genel olarak hep yorulmuş ve ağır hayatlarda yoğrulmuş biri olarak, bir süredir artık herşeyin sıkıcı ve anlamsız geldiğini kabul ettim. Düşününce nedeni ve nedensizliği sorgular oldum. Amacım ve doğrularım yok olmaya başladı. Ufuk çizgisini kaybettim. Belkide olduğum yerde dinlenmeliyim. Ileriye gitmektense olduğun yerde yaşayanlardan olmalıyım. Hayallerim ve çizdiğim yollar artık yok denecek kadar az. Sadece yaşamak ve sevdiklerimi yaşatmak için bazı sorunlara katlanıp mutluluğu ve eskiden içimde her zaman varolan enerjiyi bulmaya çalışacağım.. Düşünmek düşünceleri doğuruyor o yüzden Yaşamak gerek...
Okur Takip Önerileri
Çaresizlik kelimesi onlarca kitapta, yüzlerce satırda karşıma çıkardı okuyup geçerdim.
O kadar ağır bir kelime olacağını düşünemezdim.
Daha kötü ne olabilir derken yeryüzünde cehennemi yaşamakmış çaresizlik.
-12 derecede betondan duman çıkmasıymış çaresizlik.
Canı pahasına can kurtarmaya gelenlerin canından olduğu yermiş çaresizlik.
Çaresizlik artık eskisi gibi bakmamak uyumamakmış.
Çaresizlik ölümden zormuş aslında.
Bir mucize olsun artık.
Uyandığımda içimdeki çaresizlik son bulsun.
Ellerim tutsun
Yüzüm gülsün istiyorum.
“Bir avuç toprak, biraz da suyum ben. Neyimle övüneyim, işte buyum ben.”
Yunus Emre
Kaç canımı toprağa verdim hatırlamıyorum ama canımı verdiğime eminim.
Doğan güneşin temini yaktığında yaşadığımı hissettim, o kadar hislerimi acılarımı toprağa gömmüşüm.
Yaşam ne kadar kötü gözükürse gözüksün, her zaman başarılı olacak bir yol vardır. Hayat varsa ,umut vardır.