'İnsanlar ondan uzak duruyorlardı. Bu da onun kalbini kırdı"dediğini duydu Continho'nun. Pradonun, Rui Luia Mendes'i, Lizbon kasabını nasıl kurtardığını anlattıktan sonra...
Son adımım, bu duvarı geçerken atacağım adım olabilir. Bu ani sonu kendim algılamayacağıma ve böyle olacağını bildiğime göre bundan kokmak mantıksız değil mi?
Ama senin için bu hayat neredeyse bitmiştir. O hayatı yaşarken kendine hiç dikkat etmedin. Başkalarının mutluluğunu kendi mutluluğun saydın. Oysa kendi ruhlarındaki hareketleri dikkatli izlemeyenler, mutlaka mutsuz olurlar.
Sorum şu; Kelimeler düşüncelerin ifadesi mi hala? Yoksa, lakırdıların içe kazılı izleri durmaksızın parladığı için insanları oraya buraya sürükleyen etkili ses oluşları mı?
Kitabı normal bir roman zannederek aldım. Bugün elime geçti ve çizgi roman olduğunu gördüm. Hem şaşırdım hem güldüm. Her ne kadar çocuk kitabı gibi olsa da dikkat çekici. Baskı kalitesi çok iyi. İş arasında okuyup arkadaşıma, oğluna götürmesi için hediye ettim...