Esra Körhan
@Esra_Korhan
Her şeyden biraz
Niğde
14 okur puanı
Mayıs 2022 tarihinde katıldı
Kendi bahçesine bir çiçek bile ekememiş insanlar, karşı bahçenin toprağının altındaki tohuma bile öfkelidir.
Yalnızız romanının bir yerinde Peyami Safa, Samim'i tasvir ederken: "Zaten onun en büyük kusuru haklı olmak..." der. Hayatım boyunca hep bunun sancısını çekeceğim. Haklı olmak değil, mutlu olmak isteyip hiçbir zaman aradığın o mutluluğu bulamıyorsun.
Bu güne kadar hiçbir haklı oluşumdan mutlu olmadım. Çünkü her haklı oluşumun özünde; acı, buruk ve kekremsi bir hüzün hikayem vardı. Çünkü haklı olduğum her konuda, haklı olmayıp, mutlu olmak isterdim. Çünkü mutlu olmak, haklı olmaktan her zaman daha güzeldi.
Ne kadar iyi konuşursan konuş, ne kadar çok kitap okumuş olursan ol bazen içindeki o hissi anlatamıyorsun. Böyle göğsünü dolduruyor konuşsan saatlerce anlatacak kadar çok yoğun hissediyorsun ama anlatamıyorsun. İstiyorsun ki karşındaki göğsünü yarıp içine girsin gözleriyle görsün.
Okur Takip Önerileri
Her ne olursa olsun, gösterişsiz ve sade olan her şeyin güzelliğini savunacağım. Bağır çağır, göze sokulan her davranış, parıl parıl parlayan sadece madden değerli olan her eşya bana tamamen uzak. Minimal dünyanın, gösterişsizliğin ve bana spesifik değerli her şeyin aşığıyım.
Esra Körhan tekrar paylaştı.
Biz süslenip püslenip çıkıp bir solukta sunuyoruz bu haberleri de o canlar, o canların anaları,babaları, çocukları, sevgilileri,eşleri aşkları, hayalleri umutları,hikayeleri noluyor nereye gidiyor. Başımız sağ olsun diyip kamera açısını değiştirip başka habere geçince bitiyor mu biticek mi ? Vatan sağolsun elbette vatan sağolsun da vatan dediğin kaybettiğimiz o evlatlarımız degil mi? İnsanın ne nefesi ne göğüs kafesi yetiyor böylesi şiddetli bir acıyı telaffuz etmeye...
Çağımıza uymak zorundayız palavrasına da hiç mi hiç inanmıyorum. Eğer yaşadığım çağın en yüce ideali köşeyi dönmekse, eğer yaşadığım çağ toplumsal adaletsizlik üstüne kuruluysa; eğer yaşadığım çağ inandığım her şeyi yadsıyorsa, eğer yaşadığım çağa bayağılık ve çirkinlik egemense, ben böyle bir çağa neden ayak uydurmak zorunda kalayım?
Eskiden bana huzur veren bu düşünce, şuanda aynı etkiyi yaratmıyordu
İnsan bir başkasını en çok yaralarından tanır. Kendi yaralarından.
Herkesin kendine ait, içini dışını bildiği ve kendini güvende hissettiği bir ormanı vardır, ve kendi ormanına sahip olmak, hayattaki en güzel şeydir.
"Bana insanlardan mı bahsediyorsun?" demişti. "İnsanlar mazide ve tarihin yaprakları arasında kaldılar. Bu gördüklerin birer karikatürden başka bir şey değildir."
