Dolunay
@Evvaa
Bu metin Kürtçe dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
Öldüğümde kalbim seni sevsin...
Twitter= bediatekiinnGazeteci
Mêrdîn Mezopotamya...
425 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
İnsan üzücü bir açmazın içinde sıkışıp kalır. Tanrıyı yücelttikçe kendini önemsizleştirir. Önemsizleştikçe de kendini daha günahkâr hisseder. Daha günahkâr hissettikçe Tanrıyı daha da yüceltir – ve o ölçüde kendini tekrar ele geçirmekten uzaklaşır.
Okur Takip Önerileri
Tanrı “insanın dünyadaki kötülüğünün çok fazla olduğunu görünce… İnsanı ve dünyayı yarattığına pişman oldu, bundan gerçekten de üzüntü duydu. Ve Tanrı dedi ki; dünyanın çehresinden yarattığım insanı yok edeceğim; hem insanları hem de hayvanları, sürünen şeyleri ve de gökyüzündeki kuşları yok edeceğim çünkü onları yarattığıma pişman oldum”.
İnsan kendi sınırlarını bilmeli; kendi dışında kalan ve üzerinde denetim sağlayamadığı güçlerin tümüne bağımlı olduğunu anlamalı. İnsanın kendi güçleri sevgi ve akıldır.
Nasıl ilah her şeye gücü yeten ve her şeyi bilen olarak tasarlanıyorsa insan da güçsüz ve önemsiz olarak tasarlanır.
İnsan kendine kendini ve varlığının anlamını açıklamak zorundadır.
İnsan varlığı kendi için kaçamayacağı ve çözülmesi gereken bir sorun olan tek hayvan insandır.
Bizi asla terk etmeyen huzursuzluğun, kaygının, karmaşanın üzerimizdeki gölgesini bilmezlikten geliyoruz.
Asıl mesele inananlar ve inanmayanlar arasındaki fark değil, umursayanlar ve umursamayanlar arasındaki farktır”.
özgür olmak – ama sınırlara sahip olmak; ayrı olmak –ama birleşmiş olmak; bilgiyle donanmış olmak– ama tamamen cahil olmak.
İnsan kendi ahlaksal ve zihinsel bütünlüğünü bozarsa tüm kişiliğini zayıflatır, hatta felce uğratır. Mutsuzlaşır ve acı çeker. Kişinin yaşama biçimi içinde bulunduğu kültürce onaylanıyorsa acısının bilincine varmayabilir ya da acısını gerçek sorunundan tümüyle bağımsız şeylerle ilişkilendirebilir. Ama onun düşündüklerine karşın akıl sağlığı sorunu insanın temel sorunundan, insan hayatının hedeflerinin –bağımsızlığın, bütünlüğün, sevme yeterliğinin– kazanılmasından ayrı düşünülemez.