Seriden okuduğum dört kitap arasında en sıkıldığım, en zorlandığım kitap bu oldu. Üçüncü kitap o kadar güzel akıp gitmişti ki bu da öyle olur diye büyük bir hevesle başlamıştım oysa. Olay örgüsü, savaş, entrika olarak zengin olsa da “bana bunu niye anlatıyorsun ki şimdi” dediğim yerler de vardı. Yere göğe sığdırılamayan Aiellerin çok da matah bir uygarlık olmadığını görmek hayal kırıklığına uğrattı. Bu kitaba kadar yazarın feminist bir bakış açısına sahip olduğunu düşünürken, bu kitapta tuhaf bir şekilde kadın egemen toplumları ve bu toplumların “hangimiz erkekleri daha çok hor görüyoruz?” yarışlarını okuduğumu ve bu yeni güçlü(!) kadın karakterleri okumayı sevmediğimi farkettim. Oysa ilk üç kitaptaki tüm kadın karakterlerin güçlü olmaları, kendilerini kanıtlamaları ve yazarın bu karakterler üzerinden erkek egemen toplum eleştirisi yapması beni oldukça mest ediyordu. Umarım sadece bu kitaba has bir durumdur ve devam kitaplarında yazar bu durumu toparlıyordur.
P.S: Egwene; seni kıskanç, bencil, ukala, sinir bozucu, çok bilmiş, karaciğeri beyaz keçi yavrusu. Seni hala sevmiyorum.
P.S.2: Elayne, Rand’e bir paket olmadığını söyleyip, onu bir paket yerine koyman... Başından beri Min’i desteklememi haklı çıkardığın için teşekkürler
