Ölüm gələndə, görəcəksən
tətiyi sıxan kobud barmaq,
payızın sığalladığı sarı yarpaq,
bir ahənglə
titrəyəcək,
elə bu cür də göbəyini titrədəcək
“Elbaro” restoranındakı
anası göyçək
Gecədir...
Küləyin sərt himni altında zivələrdə paltarlar yellənir
Bu məişət bayraqları məni təngə gətirir.
Ana!
Taleyim mənə ölüm haqqında bir şeir əzbərlətdirir.
Bir misrasını əzbərləmişəm hələ ki:
“Ayrılıq ölümün plagiatıdır!”.
Gecədir...
Ağzı üstə sərilmiş bir ölü şəkli çap etdi qəzetlər
Oxuculara arxasını çevirmişdi.
Siqaret kötüklərinin
bol olduğu,
bircə külək həmləsiylə
yox olduğu,
qəbirstanlıq mollasının yorulduğu,
ən tənha məzarı seçib,
üzərində oturduğu,
uzaq sarı işıqların ac,
Zaman zaman patlayan, bizi yaralayan ve içimizi dağlayan, bizden iniltiler, gözyaşları ve beddualar koparan sayfalar okuyorsak, bilin ki bunlar sırtı duvara dayalı, tek savunması sözcükler olan biri tarafından yazılmıştır.