Gözde
@Favorite
Pistantrofobik
Abibliofobik
Lisans
İstanbul
Çankaya
957 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Ne kadar çok şey hatırlıyorum. Sanki bütün yaşamım hatırlamaktan ibaret. Yaşlanmak bu belki de. Geleceği düşünmek yerine geçmişi hatırlamak...
Sayfa 358 - CanKitabı okudu
Biz kadınlar garip yaratıklarız. Her aşkın, her ilişkinin bir simgesi vardır. Gerçek ihanet yeni bir ilişki değil, o simgenin başka bir erkeğe teslim edilmesidir.
Sayfa 357 - CanKitabı okudu
Korku ve kıskançlık insanı hain yapar.
Sayfa 348 - CanKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Papatyaların mimozalara karşı savaşını kaybetmişti, kaybetmiştik. Bütün savaşları kaybetmişti. Artık hangi ülkenin hangi garında, hangi havaalanında olursa olsun hiçbir şey beklemiyordu; ya da bir ömür boyu beklese de kimse gelmeyecekti. Yaşlanmış sandım önce. Yaşlanma umudu bile olmadığını sonra fark ettim.
Sayfa 315 - CanKitabı okudu
Acımak küçümsemektir, sevginin düşmanıdır.
Sayfa 314 - CanKitabı okudu
O yıkıntıların içinden geldiğimi, senin altında kaldığın duvarların benim üstüme de yıkıldığını biliyorsun.
Sayfa 314 - CanKitabı okudu
Devrim
Aslolan devrim için ölmek değil, devrimi gerçekleştirmek için yaşamaktır.
Sayfa 251 - CanKitabı okudu
Başkalarının pislikleri, zayıf noktaları, sırları, karşısındakilerin gücüdür; günü gelince kullanılır.
Sayfa 196 - CanKitabı okudu
"Noktası bir türlü konulamayan, uzadıkça uzayan ve giderek anlaşılmaz olan bir cümleye benziyordu ilişkimiz. Hep baştan alınan, bir türlü ilerlemeyen ve bir türlü üstü çizilip iptal edilemeyen. Her ayrıldıktan sonra küllendiği sanılan ve her defasında kendi küllerinden yeniden doğan..."
Sayfa 144 - CanKitabı okudu
Zaten, fedakârlık diye adlandırıldıktan sonra, ne yapılırsa yapılsın, arkasında bir hesaplaşmanın, bir pazarlığın gölgesini hissetmez miydi insan?
Sayfa 242 - RemziKitabı okudu
Sanırım birinin gözyaşlarını, terini, tükürüğünü ve başka salgılarını istekle yaladığında onu gerçekten sevdiğini bilmelisin.
Sayfa 159 - AfaKitabı okudu
Hayatımız sanki sürekli sırtımızdaki çuvala konmuş güzel şeyleri kaybettiğimiz bir oyuna benziyor. Sonunda hepsi bitiyor.
Sayfa 58 - AfaKitabı okudu
Bir tek doğanın tokadı var, insanları birbirinin kucağına hakikaten düşüren... Titremelerle, hıçkırıklarla, boşluğun kaç kilometre kefen olduğunu iliklerde hissettirerek... Koltuğuna yaslanıp kitap okumaya benzemez bu...
Ama doğa da ne yapsın, insanlar kardeşliğin tadını alsın diye aynı yerde her gün bir afet estiremez ya!
Sayfa 191 - Gendaş KültürKitabı okudu
Çok tuhaftır insanlar. Bana göğü öptürttüler, sonra sıkılıp paraşütsüz bıraktılar. Nedensiz... Hatta şöyle: hangi nedenlerle göklere çıkarmışlarsa, aynı nedenlerle yere vurdular... Yenilerini yaratma zahmetine katlanmadan. O kadar şımarıktır bunlar...
Sayfa 153 - Gendaş KültürKitabı okudu
Biliyordum ki her beli bükük, burun kıvıracağı, kendisinden daha kazan dairesinde göreceği bir "bükük belli"yi muhakkak bulur...
Sayfa 128 - Gendaş KültürKitabı okudu