Şiirsel bir hayatın kafiyeli yalnızlığını yaşıyorum.
Hece veznine uygun dertlerim sıra sıra geliyor.
Her dörtlüğü, aynı uyakta dökmekte gözyaşlarımı.
Her satırında tüketmekte ömrümü,
Her gün yeniden başlıyor dertlerim.
Faülatün faülatün faülün…
Tüm şiirler, uyaklar, kafiyeler ard arda sıralanıyor;
Yine de dertlerimi anlatmaya yetmiyor.
Her dizesinde sevişmek, her kafiye de mutlu olmak varken.
Harf harf, hece hece, hüzne boğulan bir hayat.
Bir girdapta yutulan yitip giden umutlar…
Katli vacip duygularımın esiri olmuş
Bilinmeze sürükleniyor ruhum.
Sevmekle sevişmek arasında sıkışmış yüreğim,
Gitse gidemiyor kalsa kalamıyor…