Artık o kadar mutsuz, o kadar yalnızım ki... Kendimi bir yabancı gibi hissediyorum, üstelik kendi vatanımda. İnsanlar yavaş yavaş tükeniyor, acı çekiyor, ölüyor... Peki, çektiğimiz bu acılar bir işe yarayacak mı? Yoksa bütün çektiklerimiz boşuna mı?
Benim Dağ'ım böyledir. Toprağa bağlılık, gitmeye özlem! Bir sığınak ve bir geçit! Bal, kaymak ve kan ile yoğrulmuş yöre! Ne cennet, ne cehennem! Arafat!