“İnsan; yaşadığı evin, semtin, şehrin yüzünü taşıyor. Yoksa insanın bir yüzü yok. Yaşadığı şehirde neyden yoksunsa başka şehirde onu arıyor insan. Yüzsüz işte insan…”
Bu ülkede içindeki çocuk utanca boğulmuş o kadar insan var ki ! Ben onlara “yetişkin çocuklar” diyorum. İçi çocuk ama bedenen yetişkin... Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Doğan Cüceloğlu
Rüzgâra kapılmış bir yaprak parçası olmaktansa, yönünü belirleyebilen, rotasını ve etki alanını keşfetmiş bir insan olma haline daha önce ulaşmak isterdim.
Bu dağ Mengene dağıdır
Tanyeri atanda Van'da
Bu dağ Nemrut yavrusudur
Tanyeri atanda Nemruda karşı
Bir yanın çığ tutar, Kafkas ufkudur
Bir yanın seccade Acem mülküdür
Doruklarda buzulların salkımı
Firari guvercinler su başlarında
Ve karaca sürüsü,
Keklik takımı...
İnsanlık öldü mü? dedim.
"Yok" dedi,
"ölmedi, ölmedi ama, bir şeyler oldu başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?"
"Nerede kaldı acaba?"
"Kuşlar da gitti dedi..."