Şiir ve sanata gelince, ya tamamen gereksiz bulunur ve övgüye layık görülmez, ya da ahlakın emirlerine boyun eğmek şartıyla kabul edilebilir olduklarına hükmedilir.
En büyük ressamlardan kendi faziletlerini kanıtlamalarını ya da başkalarının fenalıklarını kınamalarını değil, insan varlığını -sadece azizleri ve kahramanları değil, hırsızları ve katilleri de- anlamalarını bekleriz.
Sanatı insan ve toplum için ele almak ve değerlendirmek gerekir. Çünkü insanın yaratılışında bulunan sanat yeteneği, hayatının çeşitli alanlarında ihtiyaç ve tatmin olma aracı olarak ortaya çıkar.