Frida Hajiyeva
@Frida_Hajiyeva
Öğrenci
ADA University
Baku, Azerbaijan
6 Mayıs 2005
6 okur puanı
Eylül 2021 tarihinde katıldı
Şiir/13.02.2022
Bulutların yoğunluğu,
gözlerin gibi.
İnce, ama kıvrak
Kara, ama yoğun.
Bi dokunsam,
boşalacaklar sanki.
O yağmurlarıyla,
Sen gözyaşlarınla.
Göl,deniz olacaklar sonra.
Kurumayı dileyecekler, yok olmayı.
Ama kimse sana ağlayınca,
Ona da dökülünce, ne kadar güzelsin demiyecek.
Bir gün sel olucak o gözyaşları,
dokunan her yeri sarıcak.
gül-çiçek açtırıcak
o bağlarında,
sen kalbinde.
Peki o selde boğulanlar?
Geri dönücekler mi?
Yoksa daha yüzmeyi bilmiyorlar mı?
Öğrenmek istemiyorlardır belki..
Ya da değişmek..
orda mıydın?
bir gün bulurum ümidiyle kitapların arasına sakladığım kurumuş güllerde,
yoksa onları acımasızca kopardığım dallarında mı…
benim orkestram
Eğer bir müzik olsaydı hayatın, nasıl olurdu?
Ruhunu ince-ince sarsan kırılgan Chopin mi?
Yoksa bağırışlarını bastıran korkusuz Beethoven mi?
Pek sıkıcı olmaz mıydı aynı notalarla,
Değişiklik lazım değil mi hayata?
Ya kalbinin şarkısı?
Bazen ellerden kan akıtan bi bateri,
Bazen de telleri titreyen bi keman sesi.
İçini çeken bir saksafon,
Dilleri ile konuşan bir piyano.
Şefsiz nasıl olur bir orkestra?
O şef de beyin değil midir aslında?
Düşünceler ahenk verir müziğe,
onlar da yayılıp-durur her yere. (Benden bir parça)
Okur Takip Önerileri
Ölümün bile kendi rengi vardır bilir misin? Kimisi gri-siyah, kimisi mavi-beyaz.
neden insanlar başkalarının gerçekliklerine önem verirler? Sanki onların hayallerini kurdukları gibi.
Herkesi kaybeden bendim,
Beni ise kimse kaybetmedi.
Çünki kimse bana sahip olamadı,
Çünki ben kimsenin olamadım.
Geçmiş onun için tozlu bir pencereden bakar gibi, göre bildiği ama dokunamadığı bir şeydi.