Ah Livaneli sana hayran olmamak elde değil... Max ile Nadia’nın hikayesini nakış nakış kalbime işledin. Derinden yaralandım ve tanıştığıma çok sevindim... İktidarda kalabilmek için canileşen insanların tüm yaptıklarını ben yapmışım gibi hissettim. Sanki onları kurtarabilirmişim de sadece izlemişim gibi... Acı çekmeyen milletler var mıdır acaba? Tarih daha ne acılarla dolu, her millete de biraz acı düşmüş olmalı sanırım. Peki Ömer Zülfü Livaneli sen nasıl başarıyorsun insan kalabilmeyi? Başkalarının acısını nasıl kendi acın yapabiliyorsun? Yetmiyor bir de şaheserler yazabiliyorsun! Çok geç okuduğum için pişman olduğum bir eser. Hayatıma yeni bir ivme kattı, minnettarım
