"Geriye dönüp baktığımda, ardımda anlamlı bir hikaye olarak okuyabilecegim bir şey birakabildim mi? " Diyor Kemal Sayar 169. sayfasında. Düşünüyorum daha yirmi yaşındayım ve anlamlı olabilecek ne bırakmış olabilirimki arkamda. Belki bir çocuğun gülüşü, belki bir amcaya eve giderken yardım edişim.. Birilerini koşulsuzca, bir karşılığı olmadan mutlu etmek onlara yardım eli uzatmak - bu küçücük dahi olsa- ne güzel bir duygu kimse bunu benden alamaz ve her hatirladigimda tekrar tekrar mutlu olacağım. Hayatı anlamlandırmak için illa büyük şeylere mi ihtiyaç var? Bence yok. Bu bölümde de onu anlatıyor zaten yazar.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}