FIRAT SUBAŞI
@HAYAL_KAHVESI
𝓘𝔂𝓲 𝓴𝓲 𝓶𝓮𝓼𝓪𝓯𝓮𝓵𝓮𝓻 𝓿𝓪𝓻𝓭𝓲 , 𝔂𝓸𝓴𝓼𝓪 𝓬𝓸𝓴 𝓾𝔃𝓪𝓴 𝓴𝓪𝓵𝓲𝓻𝓭𝓲𝓶 𝓼𝓪𝓷𝓪...
ᴴ͎ᵃ͎ʸ͎ᵃ͎ᵗ͎ⁱ͎ⁿ͎ⁱ͎ⁿ͎ ᵒ͎ᶻ͎ⁿ͎ᵉ͎ˢ͎ⁱ͎ⁿ͎ⁱ͎ ᵏ͎ᵃ͎ʸ͎ᵇ͎ᵉ͎ᵈ͎ⁱ͎ⁿ͎ᶜ͎ᵉ͎ ᵈ͎ᵉ͎ᵛ͎ʳ͎ⁱ͎ᵏ͎ ᵒ͎ˡ͎ᵘ͎ʳ͎ ᵗ͎ᵘ͎ᵐ͎ ᶜ͎ᵘ͎ᵐ͎ˡ͎ᵉ͎ˡ͎ᵉ͎ʳ͎ⁱ͎ⁿ͎...
ʏᴀ ғᴀʀᴋıᴍᴀ ᴠᴀʀᴅıɢ̆ıɴᴅᴀ ғᴀʀᴋıɴ ᴋᴀʟᴍᴀᴍış ᴏʟᴜʀsᴀ...
İSTANBUL
BURSA
44 kütüphaneci puanı
5857 okur puanı
Temmuz 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Yüreğim de yaprak dökümü, her yanıma senden bir parça zula yaptım, biraz bakışlarından, biraz kokundan, çokça yokluğundan...
Belli bir zaman sonra küllüğe ihtiyaç duymuyor insan.
Ne kadar söndüremediği duygu varsa, basıyor yüreğinin boşluğuna…
Bizim olduğunu sandığımız yüreklerde aldığımız yaralar gibi, bir çok yara taşırız yaşadıklarımızdan.
Ama en çokta emanet olanları sahipleniriz. Ve en çokta onlar yakar canımızı...
Okur Takip Önerileri
Çok kere kopardığın papatyalardan özür dileme vaktidir şimdi.
Parmak uçlarına sinen cinayetin kokusu ancak bu kadar güzel kokabilirdi...
Ben çok yol yürüdüm ama en çok seni beklerken yoruldum...
Parmaklarının değdiği kitap kapağı olmak vardı.
Yada yüreğine değen satırlar.
Bir devrik satır olmak vardı hani gözlerin değdikçe anlam kazanan.
Altını çizdiğin cümleler de yummak vardı gözlerimi ve uyanmak çocukluk düşlerinde...
Sen yokken beceremiyorum güzel bakmayı.
Yine geldi ellerinin üşüme mevsimi. Geldi sonbahar, düşüyorum yine dallarımdan.Beceremedim bir türlü sensiz olmayı, dalımda dökülmeden öylece kalmayı...
Kuşlar çok sonradan anlamış olsa da, uçmak varmak demek değildi.
İnsanlar çok sonradan anlamış olsa da, koşmak hiç bir zaman yetişmek değildi yitik düşlere...
Yazdığın onca yazıyı onun hiç okumayacak olması canını yakıyor biliyorum...
Yakacak kalmadı üşüyorum...
Bilmiyorsun...
Bir çocuk canlanıyor içimde. Elinde fırça tüm kaybettiklerimi çiziyor yeniden.
Bir seni çizemiyor, bir de senin yanına beni...
Hani hemen oracıkta düştüğüm yerde değil de, akşam eve geldiğimde sızlayan çocukluk yaralarım gibiydin...
Sizde fazla mavi var mı ?
Fazla bir gökyüzü,
Fazla bir cumartesi ,
Fazla bir gülüş...
Sizde fazla bir hayat var mı ?
Haydar Ergülen
Elinden bir şey gelmeyince uzun uzun susarmış insan. Ben de susuyorum, ne kadar dayanır yüreğim bilmem ama içimde bir şeyler ölüyor, hissediyorum...
Ve ben bütün yapraklarımı döküyorken şimdi ,
Eylül diyorsun , tam da orada başlıyor ayrılık...
Eğer sana bunları yazabiliyorsam, yolduğum kanatlarımdır mürekkebe banan. Eğer her cümleye adın ile başlıyorsam hasretindir... Hasretindir içimde kalan...