Anton Çexovun qələmi deyə bir şey var .Hər dəfəsində necə olursa insanı özünə çəkir.Əsərdə müxtəlif mövzulara toxunulur.Və bu aydın və incə şəkildə yazılıb.
Əsəri oxuyarkən yaşadığım duyğular:
Yeni yaradılan bir şeyin daima tənqid olunması, dəstəklənməmək və buna görə özünü yetərsiz hiss etmək
Qısqanclıq
Daima digərləri , həmçinin özün tərəfindən başqa şəxlə müqasiyə
Gözləntilər altında əzilmək
Sevgi çoxbucaqlısı və bunun yaratdığı bədbəxlik
Özünü,bu dünyadakı yerini tapa bilməmək.
Əsərdə bir obrazın yazıçı olaraq bunun yorğunluğunu ifadə etdiyi yazı Çexovun özünü ifadə etmə formasıdırmı deyə düşündürdü.
Əgər Çexovun digər əsərləri bəyənmisinizsə,bu əsərini də oxumağınızı tövsiyə edirəm.
QağayıAnton Çehov · Qanun Nəşriyyatı · 202120,3bin okunma
Həmişə, hər zaman belə, özümdən özümə rahatlıq yoxdur və hiss edirəm ki, öz əlimlə ömrümü qısaldıram, kimlərə isə verdiyim bal üçün ən gözəl çiçəklərimdən şirə alıram bu çiçəkləri yolub, köklərini tapdayıram. Məgər mən dəli deyiləm?
Axı, həm də hamımız bir-birimizə bənzəyirik, mahiyyətcə heç kimə fikir verməsək də, həmişə eyni suallarla üzləşirik;halbuki, onların cavabı da əvvəlcədən bizə bəllidir.
Mübahisəsiz bir həqiqətdir ki, bizdən yaxşı olan insanlara inanmırıq. Daha doğrusu, onların gəzib-dolaşdıqları mühitdən qaçırıq. Daha çox o adamların ətəyində namaz qılmağa qaçırıq ki, eynən biza oxşayırlar, daha çox zəif cəhətləri ilə. Nə olur-olsun, islah edilmirik, özümüzlə bağlı heç bir zaman tənqidi qeydlərə açıq olmuruq: bunun üçün bir nəfər lazımdır ki, irəli çıxıb bütün qüsurlarımızı üzümüzə çırpsın. İstəyimiz odur ki, hər kəs bizə mərhəmətlə yanaşmaqla bizə ruh versin. Eyni zamanda həm müqəssir olmaq istəmirik, həm də qüsurlardan arınmağa cəhd göstərmirik
Hər birimiz hansısa səbəblə bağlı şikayət vermək istərdik. Hər bir kəs, nəyin bahasına olursa-olsun, təqsirkar olmadığının bəyanını tələb edir, hətta bundan ötrü bütün bəşəriyyəti təqsirkar hesab etmək lazım gəlsə belə.