Kitapta, tuhaf isimleri olan 15 karakter var. Bu tuhaf isimlerin, çoğu ülkemizde olan nehir isimleri olduğunu ilerleyen sayfalarda anlıyoruz. Bu kişiler, yaşadıkları travmatik olaylar sonucu tuhaf bir kasabada yaşamaya başlıyorlar. Daha sonra, romanın ana karakteri Sahra da, bu kasabaya yerleşiyor ve buradakilerin yaşam öykülerini öğrenmeye, onlarla iletişim kurmaya çalışıyor. Akşamları toplanıp onlara masallar anlatıyor. Bu masallarla onların davranış ve düşünce kalıplarını değiştirmeye, tek tipleştirmeye çalışıyor.
Bir gün hepsi bir yerde buluşuyorlar ve sonrasında görülmemiş bir yağmur başlıyor. Günler süren yağmur ve seller bazı evleri yıkıyor. Bu arada bir cinayet işleniyor. Sakinleri, kasabanın en sağlam evinde toplanmak zorunda kalıyorlar ve yavaş yavaş uyanış gerçekleşiyor. Kasabada bulunan hiç bir yere çıkmayan bir merdivenle, hepsinin yaşamındaki travmaların bağlantısı olması nedeniyle, önce toplu olarak merdiveni yıkıyorlar, sonra da bir masada el ele tutuşup, suların üstlerini örtmesine izin veriyorlar.
Ama roman burada bitmiyor. Bir de tüm bu tuhaflıkları açıklayan son bölüm var ki, bitirdiğinizde şaşkınlık içinde "gerçekten mükemmeldi" diyerek derin bir nefes alıyorsunuz.
