Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.21
Hayri İrdal
@Hayriirdall
Sıradan bir cahil.
37 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
102 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Bir kitap okudu
675 syf.
·
Puan vermedi
·
66 günde okudu
Yalnız
Oya’ya şunu söylediğimi hatırlıyorum, ki Asım doğmadan da
söylemiştim, o zaman da tekrar ettim: “Bak bu çocuk doğa-
cak, bu çocuk kendi başına adam olacak, sen bu çocuğu etki-
leyemezsin. Etkileme ümidindeysen, derhal bu ümitten vaz-
geç. Çünkü bedbaht olursun. Nasıl arkadaşına, dostuna, ta-
nımadığın bir kişiye kendi fikirlerini beyan edersin, onu alıp
almamak karşındakinin sorumluluğundadır, çocuk da aynı-
dır. Tçk farkı seninle temasının daha çok ve daha yakın ol-
ması. Dolayısıyla, sen adam gibi bir hayat yaşıyorsan, çocuk
bunu beğenir veya beğenmez, bu onun bileceği iş. Hiçbir za-
man karışamazsın. Karışmamak da en akıllıcası.”
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
bir keşif yapabilmek için bir hipotez or-
ı.ıy.ı atmak lazım. Bunu test etmek lazım. Ama bu hipotezi na-
Mİ ortaya atacaksın? Aklına bir şeyin gelmesi lazım. Tabii bu-
nun çeşitli önşartları olduğu da söyleniyor. Mesela deniliyor ki,şans hazırlıklı akılları tercih eder. Eğer çok şey biliyorsan, bir
sürü ilişkiyi başkalarından daha iyi görebilirsin. Dolayısıyla bir
şeyler keşfedebilirsin. Başkalarının göremediği ilişkileri görebi-
lirsin, gibi şeyler. Ama şart değil. Ben çok allame adam bilirim,
bir sürü şey bilir, hiçbirisini birbirine bağlayamaz. Yani aptalın
birisidir. Kafada depolamıştır. O içinde depolandığı kutuların
kapakları bir türlü açılmaz.
Adamcağızın kafasında bir sürü bilgi var ama bilgiyi kullana-
mıyor. Anlatabiliyor muyum? Bir sürü şey öğrenmiş, fakat o
öğrendikleri, öğrendiği gibi duruyor kafasında. Özümseyip
ondan bir şey yaratmamış. Aradaki ilişkileri kuramamış. Boş-
lukları kapatamamış. Şimdi burada bilim ile sanat birbirine
çok benziyor. Hatta aynı neredeyse.
1 9 8 2 ’de ilk kitabım çıkmıştı. Asistanlığı bitme-
den, Celâl Şengör’ün 54 tane yayımlanmış makalesi, iki tane
de kitabı vardı. Bu arada, 1984’te bir gün eve gideceğim,
okuldan çıktım, İTÜ’nün kapıcısı, “Hocam size telgraf var”
dedi. “Hayırdır” dedim. Çünkü telgraf sık kullanılan bir şey
değildir. Aldım telgrafı açtım. Londra Jeoloji Cemiyeti’nden
geliyor ve benim o yılın President’s Award’ı, yani Başkanlık
Ödülü’nü kazandığımı bildiriyor. Bu ödül son derece önem-
liydi, çünkü diğer bütün ödüller Konsey’de tartışılıp oylanı-
yor, başkan tarafından da değerlendiriliyordu. Sadece Presi-
dent’s Award bizzat başkan tarafından takdir ediliyordu.sadece başkanın kendi kararıyla verilir. Tabii hemen
telefon ettik Londra’ya, neyin nesidir diye. Dediler ki, “Bu 30
yaşın altındaki araştırmacılar için ihdas edilmiş bir ödül. Bu
sene başkan sizi seçti, her sene iki kişiye veriliyor, siz bu iki
kişiden birisiniz ve ilk yabancısınız. İlk defa İngiliz olmayan
birisine veriliyor.”
— İnsanın boşuna gider herhalde böyle bir şey...
— Gitmez mi, hem de çok hoşuma gitti.
Bu arada Fransa’da çok eğlendim. O iki ay
içerisinde, Olivier’nin evinde çok kaldım. Yine bir gün onunla
oturuyoruz, Kari Popper’den bahsettik. Olivier, “Sen Popper’i
nereden tanıyorsun?” dedi. “Ne demek, herkesin bildiği biri”
dedim ben de. “Hayır, Fransa’da bile çok az kişi bilir” dedi.
Meğer Popper, Olivier’nin babasının iyi dostuymuş.Olivier’nın babası 1964 Nobel ödülü sahibi biyolog Jac-
ques Monod. Ben onun oğluyla ahbabım. Olivier yatağının
altından bir kutu çıkardı. Siyah bir kutu. Babası ile Popper’in
mektuplarıydı. Yatağın altında duruyordu. Fransa gibi bir
yerde olmanın ne anlama geldiği o zaman birdenbire kafana
dank ediyor. Uygar bir ülkede olmak böyle bir şey demek iş-
te. Bir kültür atmosferinin içinde nefes alıp veriyorsun. Ama
Türkiye fakirhane. Türkler ellerindeki nimeti de yok ederek
fakirleşmişler iyice. Mesela İstanbul’un büyük kültüründen
bahsettim sana. Sen de bana, “Bugün İstanbul’da yaşayan
adamlara bakın” dedin. Evet, farkında bile değiller nerede
yaşadıklarının. Birbirleriyle karışmayan iki sıvı gibi İstanbul
ve onun içinde yaşayan nüfus.
Daha ileriyi görebiliyorsam devlerin omuzlarında durduğum içindir.
Ben her seferinde, öğrencilerimi yakalayınca gözlerinin içine sokuyorum ve şöyle başlıyorum: “Bakın” diyorum, “sizler, bir kere şunu unutmayın, uygar olmayan bir halkın çocuğusunuz"
Ben öğrencilerimle her zaman çok samimi bir ilişki kurmaya çalışmışımdır.
Onlara söylediğim en önemli şey şudur: Benim söylediğim hiçbir şeye inanmamaya maksimum güç ve gayret gösterin.Benim söylediğim her şeyi kafanızda yanlış olarak düşününve benim söylediklerimi kendiniz bir mantık süzgecinden geçirin. Arkasından, bugüne kadar edindiğiniz bilgilerin süzgecinden geçirin ve benim söylediklerim acaba doğru mıı, diye ölçüp biçin. Daha sonra, bunu literatür okuyarak test edin. Çünkü ben hep şu örneği veriyorum. Biz ormanda kaybolmuş bir grup insanız, hepimizin elinde bir çıra ve yol
arıyoruz çıkmak için. Benim sizden farkım, benim elimdeki
çıra sizinkinden biraz daha büyük ama bu benim doğru yolu bulacağımı garanti etmiyor. Her biriniz yolu bulabilirsi-
niz ve ben sizin peşinize takılır giderim. Bilim böyle bir şey.
liç belli olmaz, sizin aranızdan biri tak diye bir şey bulur,
benim size bugüne kadar söylediklerim hepsi çöpe gider. Pa-
şa paşa otururuz karşılıklı ve ben sizden öğrenmeye başla-
rım. Ayrıca ben her zaman öğrencilerime ne kadar cahil ol-
duklarını hatırlatırım.
Türk üniversite sistemini, Teknik Üniversite’yi, beni anla-
mak istiyorsan Cengiz Bey’le konuşman şart. Cengiz Bey abi-
devi bir adamdır. Biz geldiğimiz zaman onu yapacağız, bunu
yapacağız, diyorduk. Cengiz Bey, “Bakın kardeşim, pek çok
şeyi yapamayacaksınız ama bu teşebbüs etmeyin demek de-
ğildir. Şunu unutmayın, halkın kültürü belli bir düzeye gel-
meden bazı şeyleri kabul ettiremezsiniz. Onun için o kültürü
yükseltmeye bakmak lazım. Siz bir taraftan çalışın, ama yap-
tıklarınızın halk kültürü üzerindeki etkileri hep aklınızın bir
tarafında dursun” dedi
Cengiz Bey “Sizden ricam 2000 yılına kadar hiçbir idari
görev kabul etmeyin ve Türkiye’deki bilim kriterlerini ciddiye
almayın” diye ilave etti.
“Aman çok mühim, sakın ha, çünkü bizde rektör olmak, de-
kan olmak önemli zannediliyor ama bilim o değil, esas
önemli olan sizin ne yazıp ne çizdiğinizdir” dedi.27 yıışındasınız, tanınıyorsunuz
Diplomamı aldım , Steve’e uğradım, teşekkür etmek için. Dip-
lomamı gösterdim. Steve baktı diplomama, “Geçen gün bir
şey dikkatimi çekti, notlarına bakıyordum, senin Summa
cum laude ile mezun olman lazım” dedi.
— Nedir o?
— En yüksek şerefle. Çünkü 3,95 miymiş neymiş benim orta-
lamam. Ama geçti tabii, dedi. Yok öyle şey, dedim, notlarım
tutuyorsa isterim. Ama basmışlar diplomayı, dedi. Anlamam,
mahkemeye veririm sizi, dedim. Steve, ne ihtiyacın var, dedi.
Hayır, onu isterim, dedim. Steve matbaaya telefon açtı, mat-
baacı bağırıyor, yeni bastık diplomayı, niye zamanında söyle-
miyorsunuz, diye. Git aşağıya, götür diplomanı, değiştirecek-
ler, dedi. Tabii diplomanın değiştirilmesi için rektörden onay
lazım. Rektör beklendi, bulundu, imzaladı falan. En sonunda
Steve dedi ki, “You are the biggest pain in the ass!” Ben de
Steve’e “Bu söylediğini yazılı olarak verirsen ve altına üniver-
sitenin mührünü koyarsan, ömür boyu odamda asılı tutaca-
ğım” dedim. Steve kalktı, çağırdı sekreterini, yaz bunu, dedi.
Kız öyle bakıyor Steve’e, ne diyor bu, diye. Kız yazdı, üniver
sitenin altın yaldızlı mührü basıldı ve Steve imzaladı, al bunu,
dedi. Fakültedeki odamın çıkış istikametine koydum. Her çı
kan görüyor.
Gulaş vardır ya, Macar yemeği, bizim Yeniçeriler’den ge-
len “kul aşı’nı alıp “gulaş” yapmış adamlar. Türlü yemeği
gibi düşün. Güvecin içinde her şey var. Amerika’ya gidince ya
yalnız tavuk yersin ya da et yersin. Burada her şey var. Ve bu,
büyük keyif veriyor bana.
Herkes eşit... Ama herkes eşit olamaz ki! Bu zırva bir şey.
Herkese eşit muamele de yapılamaz, o da zırva bir şey. Değil
mi? Akıllısı var, aptalı var, okumuşu var, okumamışı var, gör-
gülüsü var, görgüsüzü var...