Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Hbs Bkh

İçim sıkışıyor. Rabb’im anla. Sen onu bir tek benimle birlikte bağışla..
Reklam
Anne kim bu hayatın kaybedenleri? Ezenler mi, ezilenler mi? Mutsuzluk geçiyor da, pişmanlığımız hep mi bâki? Kimler sözünde durur peki? Yalnız peygamberler mi? Saraylar yıkılınca, Soytarılar krallara gülerler, değil mi? Ve ah alanlar, Sırattan süratla düşecekler mi?
Bu dünya vahşi hayvanlarla dolu bir orman gibi, Bu dünya iyilere göre fazla tehlikeli.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Lan canım acıyor! Benim canım çok acıyor. Ateş var içimde, ateş. Cehennem var
Karıncaydım ben, Her seferinde üzerine basılan, Ama ölmeyi bile beceremeyen bir karınca.. Buradan sonrası ağır isyan
Reklam
Çünkü bilirsin, bazen anneler ölüyor. Anneler ölünce çocuklar hep hüzünlü bakıyor. Hep yorgun bakıyor. Hep kırmızı bakıyor. Hep düşecekmiş gibi bakıyor.
İçeri gir, Kapıyı ört, Işıkları yak, Bana sarıl... Dışarı çıkalım, Sinemaya gideriz. Filmi terkederiz.
Ellerin ellerimin dokunamadığı en tanrımsı şey...
Eğer yanlış kapıya girmiş bir anahtarsanız, zorlamayın. Kırılırsınız
Şimdi ben, Sarhoş oluyorum, Ağlıyorum. Şimdi ben, Ölüyorum senin için, Uğruna geberiyorum
Reklam
Asla affetmeyeceğim şeylerin arasında çok sevdiğim insanların olması, oldukça hüzünlü.
Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü. Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum. Ne olur kimseye söyleme ama... Çok yoruldum.
En son ne zaman bir şeyi sevdiğimden kimse bahsedemez sana... Ne kadar kırılganım oysa. Ve ne kadar çok şey var giden zoruma. Kimsenin anlayamadığı, benim de kimse anlasın istemediğim aslında!
Siz onu bunu bırakın da, kaç yaşından sonra evde kalmış sayılıyoruz, onu söyleyin.
Her şeyi olduğu gibi bırakırım. Oysa farkında değil "olduğu gibi" bıraktıklarım. Ben aslında çoğu şeyi henüz "olmamış" diye bıraktım.
Oluruna bırakın, zaten hayırlı değilse gelenler,geldikleri gibi giderler.
Reklam
Akıllı telefon icat eden insanlarla, telefon kadar aklı olmayan insanların aynı oksijeni teneffüs etmesi; sevdiğimiz için her eksiğini ve hatasını hak gördüğümüz insanların, gün gelip kendilerini vazgeçilmez bilmesi; ZAMANIN GEÇMESİ AMA ZAMANLA GEÇMEMESİ büyük haksızlık..
AH,BEN NE GÜZEL bir insan olacaktım. Huzurum yerinde, aşkım elimde, sadece ölümlere, o da sıralı ölümlere maruz kalarak, böyle acıları hayatın bir parçası sayarak, güneşten, yağmurdan, kardan zevk alarak, ALLAH'a ve adaletine inanarak ve hiç bozulmayarak. Ah, ya... Ben ne güzel insan olacaktım. Zaman bitti. Olamadım.
Nefesi durunca ölmez insan. Ölümün umutsuzlukla ilgisi var.
Sıradaki teşekkürüm bana yanlış yapanlara, beni kıskananlara, arkamdan vuranlara, edebimden sustuklarımı acizlik sananlara, egolarını benimle tatmin edenlere, ben mutlu olduğumda kaçacak delik arayanlara, başarılarıma şaşıranlara, yenilgilerimde ortaya çıkanlara, sevdiğini söyleyip sevmeyi bilmeyenlere, egosunu ruhumla tatmin edip kaldırdığım poposuyla yer çekimine rest çekenlere, sadece ben deyip sen nasılsın demeyenlere... Yani hayatımda olduğunu sandığım ama olmayanlara ve hayatımdan çıkanlara. Çok teşekkürler. Siz olmasaydınız ben doğrunun, iyinin ve güzelin kıymetini bilmezdim. İyi ki varsınız. Biz, sizin sayenizde bugünkü insanlarız.
Sayfa 29 - ArtemisKitabı okuyor
"Çok sevdim, az sevildim, hep kaybettim. Hani yorulmaktan öldüm, derler ya insanlar, ben ölmekten yoruldum..."
Bazı kadınlar var asla sevilmeyen, sevgiye hasret yaşayan. Sevgisizlikten kendilerine kanat yapıp uçmayı seçerler, rüzgârlara karşı çıkıp sürüklenmeyi göze alırlar. Bazı kadınlar vardır delidir. Sevgisizliğinizden doğmuştur! Bazı kadınlar yalnızlıktır, sevgisiz yaşamaktansa yalnızlığı kendine duvar örmeyi seçmiştir. Kırılgandır kadınlar, büyüyemeyen çocuktur onlar...
Reklam
Yaraların kadar varsın diyorlar, ben yok oldum bilmiyorlar
Sayfa 12 - Dokuz yayınlarıKitabı yarım bıraktı