Uşaqları dilsiz heyvanları şallaqxanaya göndərirmiş kimi ölümə göndərəcəkdiksə, onları dünyaya gətirməyin nə mənası vardı axı?!
Gənclik dünyanın ən qiymətli nemətidir. O, qızıldan və ya brilyantdan daha qiymətlidir.
Elə məqamlar olur ki, bir kitab oxuyursunuz və qəlbiniz qəribə həyəcanla dolur. Alt-üst olmuş varlığın və dünyanın yenidən əvvəlki vəziyyətinə qayıtmağı üçün mütləq hər kəsin həmin kitabı oxumalı olduğunu düşünürsünüz.
Okur Takip Önerileri
Sevgimi heç vaxt sözlə ifadə etməmişdim, amma baxışların dili varsa, dünyanın ən axmaq adamı belə mənim baxışlarımdan ona dəli divanə olduğumu anlaya bilərdi.
Halbuki dünya elə qurulmuş ki, xoşbəxtlik üçün maddiyat gərəkir...
Artıq uşaqlar bizim zamanımızdakı qədər kitab oxumurlar. Və etiraf etməliyəm ki, kitab sevgisinin getdikcə ölməkdə olması məni narahat edir.
Kaş ki, hər şey çiçəklər qədər təmiz, uşaqlar qədər saf olsa...
Mən dünyadan ziyadə beynimin içində yaşayan bir insanam...
Anası onu gəzməyə apararkən bir saat saçlarını düzəltməyə çalışdığı halda nə anasının, nə atasının ağlına bu başın içi ilə də bir az məşğul olmaq fikri gəlməmişdi. Qızlarını vitrin alması kimi bəzəyib təmizləmiş, parlatmış, sonra da varlı bir müştəriyə satmışdılar. Qız yetişdirməyin qayəsi elə bu idimi?
Çünki anam bizə, yoxsul olsaq da əlimizdə olanı bizdən yoxsullarla bölüşməyimizi öyrətdi.
Mən öz zövqümü bəşəriyyətin ümumi mühakimələrinə görə formalaşdıra bilmirəm. Bir şey xoşuma gəlmirsə, xoşuma gəlmir.
Bu kəndin nə damlarını parladan ayları saya bilərsən, nə də divarlarının arxasına gizlənən min möhtəşəm günəşi...
Çünki bir toplumun qadınları təhsilsiz olduğu müddətcə uğura çatma şansı yoxdur, Leyla. Heç yoxdur.
Bəzilərimiz şeirlərə tutunur bəzilərimiz mahnılara, filmlərə, kitablara... Məncə artıq insan tutuna bilmir insanlara...
