"Neler soyluyorsun sen agabey"diye bagirdi Dunya,sesi umutsuzluk doluydu.
"Herkesin doktugu kani"diye bagirdi Raskolnikov,buyuk bir ofke icindeydi."Gecmiste ve bugunumuzde sel gibi akitilan kani!"Sampanya gibi kan dokenler Capitol'de tac giyip insanligin kurtaricilari olarak kutsanmislardi!Ben de iyilik etmek istemistim insanlara.Hem yaptigim bu bir tek aptalca seye karsi. Binlerce iyi ve guzel sey yapabilirdim...Aptallik da denmez benim bu yaptigima.Dogrudan dogruya, beceriksizlik...
Çünkü basarisizliga ugramazdan once hic de suan da göründügü gibi aptalca görünmüyordu yaptigim is.(Basarisizliga ugradi mi her sey aptalcadir!)Ben yaptigim bu aptallikla kendime bagimsizlik kazandirmak ilk adimimi atmak,gerekli araclari edinmek istemistim...Sonucta saglanacak yarar butun bu aptalliklari supurecekti.Ama daha ilk adimda tokezledim,cunku ben bir alcagim.Bütün sorun burada!Ama yine de sizin görüslerinize katilmiyorum:basarabilseydim bana taç giydirecekleridi! Simdiyse kapana kisildim!
Bu profesorun dusuncesinin ozu su:Delilerin bunyesinde ciddi bir bozukluk yoktur.Delilik,deyim yerindeyse eger mantik bozuklugudur;esyaya dogru bakamamadir.