Yürüyoruz bir yolda. Kayboluyoruz bazen. İnsanlar geliyor,bazıları karanlık yolumuza ışık olurken bazıları taş koyuyor. Bir şekilde yürüyoruz bu yolu. Takvimden yaprakları koparıyoruz; aylar, yıllar geçiyor. Sorular soruyoruz, çoğu cevapsız kalıyor. Ne için yaşıyoruz, neden bu yoldayız, yolun sonunda beni ne bekliyor? Evet, günler geçiyor kahkahalarımız, gözyaşlarımız, heveslerimiz, inançlarımız kalıyor geriye.
Bir gün gelecek takvim yaprağını koparamaycağız artık. Bir kaç eşyan, bir kaç anın kalacak geriye.
Hayat dediğimiz bu değil midir zaten?
Bir kaç eşya, bir kaç anı...