HlnrÇkr
@Hknrckr
Diken içindeler,
ama gül gibiler...
Yaşamak bir usta kitap gibi
pamukkale üniversitesi
Antalya
Burdur, 6 Haziran 1992
34 okur puanı
Eylül 2019 tarihinde katıldı
Hayat yavaş yavaş alıştırıyordu her geç kalınmışlıklara,olmazlara,asla olmayacak olanlara,hayal kurmanın gerçekle asla bağdaşmayacağına.İnsanların yanındayım demelerinin hep lafta olduğuna,sadece yalnız kaldığında huzura kavuşağına,kimseyi kırmak istemezken insanların seni kat be kat parçalamasına,çok severken hiç sevilmemelere,sürekli düşerken kanayan dizlerine aldırış etmeden kalkmanın,direnmenin hiçbir halta yaramadığına,umut denilen kelimenin aslında hiç olmadığına,gülümsemelerin sahte olduğuna,gözyaşlarının varlığına ve hiç gitmemesine,acının geçer gibi olupta aslında hep kanadığına,çekilen küreklerin boşa olduğuna,çok istesende o kadar olmamasına hayat yavaş yavaş alıştırıyordu..
Bir insanı tanımak istiyorsan, ona yarasını sor. Çünkü herkesin yarası yoktur. Çoğu insan yara diye ya şımarıklıklarını anlatır ya da ulaşamadığı hırslarını. Oysa yarası olan insan dünyaya kör, sağır ve dilsizdir. İnsan yarasından okunur sevgili dostum, Ve yarası olan insan, insana yarasından dokunur...
🍁Sesin senden bir süre önce çıktı, nereye gittiğini söylemedi.
...
Akması namüsait yerde gözü dolduran yaşın,
göze tutunma çabası gibi duruyordum hayatımın balkonunda,
senin balkonsuz hayatının iki karışlık penceresine ise ferforjeciler demir çakıyor,
bir duvar saati en doğru zamanı vuruyordu gitmek için.
Deri değiştirmekten omuru kırılmış koltuğun sırtı vardı bir gözünde,
kalan tek gözüne nasıl aldın bir anda gitmeyi?
Okur Takip Önerileri
Bir zaman da, başını diz hizasına kadar düşürmüş bükük beli ile
hâlâ halı silmeye uğraşan o koca ninenin
çok uzun zaman önce halı silme cezasına çarptırıldığını düşünmüş
ve neden böyle lanetlendiğini sana sormuştum.
Bir balığın oltada çırpınıyor oluşuna rağmen yüzündeki mimiksiz,
ifadesiz gözleriyle bakmıştın yüzüme.
Bu defa da canı alınırken dahi bağırmayan, ağlamayan bir canlının ruhuna şaşkınlığım başlamıştı bir karışlık kafamda.
Sahi, bir karışa en küçük puntoyla yazsam sığmayacak kadar düşünceyi,
nasıl aklıma sığdırdığımı da o gün bu gündür hala çözemedim.
Bilim insanlarına göre hafızanın 10 terabayt olması, babamın “bir karış” ölçeğini değiştirmediğinden
bu konuya aileden biri tarafından bakmam makuldü,
çünkü aileler böyledir.
Hiç bir bilim insanı babadan daha iyi bilemez ölçü, kuram ve kuralları.
O yüzden her çocuğun zihin özgürlüğü babasının aklının aldığı kadardır.
Ötesine geçmek bizim mahallede terbiyesizlik,
aşağı mahallede ahlaksızlık,
iki öte caddede asilik serserilik falan.
Herkes haddini bilecek.
Çünkü bilmemek ayıp değil, başkasının senin bilmediğin şeyi bilmesi ayıp.
///hlnr
ATANMIŞ ZAMAN GELİNCE
Tarih boyunca insanoğlunun kafasını en çok meşgul eden konular arasında nasıl ve neden yaratıldığımız, önceden belirlenmiş bir yazgımızın olup olmadığı , Yaratıcı’nın karşısında hür olup olmadığımız , özgür irademizi kullanarak kaderimizi değiştirip değiştiremeyeceğimiz , ölüm zamanının mutlak olup olmadığı gibi sorular yer