Üzerimize üzerimize gelen insanlarla dolu bir dünyaya gözlerimizi açmışız gibi geliyor. Sahi, kim koydu bizi buraya? Tanıdıkça değeri eksilir mi insanların? Tanıdıkça insanların değerlerinin eksildiğini gördüm. İnsanları tanıdıkça buz gibi bir rüzgâr esintisi bırakıyorlar içime. Üşüyorum onca kalabalık arasında. Sarılacak yorganlar lazım değil ki bize, sarınacak yürekler lazım...
Eyvallah 1, Hikmet Anıl Öztekin