Sabitlenmiş gönderi
Gözlerine baktığımda kendimi görüyorum. Sana baktığımda kendini senin için adamış bir kadın görüyorum.
"Senin beni kırdığında konuşacak kimsemin olmaması bir nebze canımı sıkıyor"
Okur Takip Önerileri
Iꜱʟᴀᴋ ɢᴏ̈ᴢʟᴇʀᴅᴇɴ ɴᴇғʀᴇᴛ ᴇᴅɪʏᴏʀᴜᴍ, ꜱᴇɴ ʜᴇʀ ɢᴇᴄᴇ ʙᴇɴɪ ʏᴀɢ̆ᴍᴜʀ ᴀʟᴛıɴᴅᴀ ʙıʀᴀᴋıʏᴏʀꜱᴜɴ
160 syf.
·
Puan vermedi
Konuşsam geçecek gibi ama konuşacak bir sen yok ve benim senden başka konuşacak kimsem yok.
Her acıya kader diyorum, kendimi kendim mahvettim demek bana biraz ağrı geliyor
Nasıl vazgeçilir bir insandan? Benim önce bunu öğrenmem lazım
Dışarıdan fazla bir şeyim yok aslında, sen benim ruhumu çökertiyorsun
Seni evim sandım, bir evim yoktu ama sen vardın. Önce çatında ki kiremitler kırılmaya başladı, inat ettim sen kırıldıkça ben düzelttim sonra ellerimle pencere camına koyduğum güzel papatya saksıları vardı, düşünmedin bir anda pencereni de yerle bir ettin. Ben seni evim sanıp düzelttikçe sen bir harabeye dönüştün, ve ben anladım ki konu ne evmiş ne de özenle diktiğim saksılar. Sen hep harabeymişsin sadece ben seni ev olarak görmüşüm..
Senin yanında yaşlanıyorum, sensiz küçük bir kız çocuğuyum, ruhum da neşe dolu gülümsemeler var. Seninle ise koca bir karanlığın içine hapsoluyorum, seni severken kendimden çok ödün verdiğimi zannederdim oysa ben seni severken benden bir şey kalmadan sevmişim.