Kızgın demir gibi dövülmeye hazır nice söz zamanı geçince tavını yitirir, katılaşır; dışarı atıp kurtulmak istediğin halde taş kesilir, yüreğine oturur.
Fakat her insan aynı olmuyor işte. Kederini çabucak unutup yeni bir yaşama başlayanlar olduğu gibi,geçmişin anılarından kopacak gücü bulamadıkları için acılar,umutsuzluklar içinde kıvrananlar da çıkıyor.