Bizler sadece olmamız gereken kişilerle birlikte olduğumuzda daha iyi insanlar oluyoruz.Dost,arkadaş ya da sevgili...Farketmiyor.Karşıma cidden birçok insan çıktı.Ama ben kimlerle yakın kimlerle uzak olacağımı ilk görüşte anlıyordum.Yani bilmiyorum garip bir çekim gücü gibi.Şu ana kadar yanıma aldığım insanların beni daha iyi yaptığına inanıyorum.Lisede ve üniversitede olmam gereken insanları buldum.Hem de hiç zorlanmadan...Seçtiğim insanlardan beni derinden kıracak bir darbe almadım hatta bu satırları yazarken hatırlamıyorum bile.Çok şanslıyım çünkü görüyorum diğer herkesi.Hep derler ya 'bir parçam hep onunla' diye.Ben bütün bir parça olarak sevdiklerimleyim.Bunu hepinizin bilmesini istiyorum.En kötü tarafı ise hayatın aramıza mesafeler koyacağını biliyor olmak.Bu beni bitiriyor.Ayrılıkları biliyorum.Lisede en yakın arkadaşlarımla ayrılırken bunun acısını kalbimin en derinlerinde hissetmiştim.Üniversite bitince de bunun acısını yaşayacağım.Ama 2016'ya göre daha güçlüyüm ve alışkınım.Mutlaka yollarımızı birleştireceğimizi de biliyorum.O gün gelesiye kadar bu güzel zamanlarımızın tadını çıkarmalıyız.Sizler benim en güzel şansımsınız.Sizi seviyorum.Birbirinizi sevin,destek olun birbirinize.Bunu hiç ihmal etmeyin."O gidene kadar neyi sevdiğimi bilmiyordum" demeyin.
Nefret etmemek o kadar zor ki...İnsanlardan,hayatın sana çevirdiği dolaplardan,şanssızlıktan...Hayat senin azmini kırıp,kanamanı izlediğinde mantıklı gelen tek his nefret oluyor.Ama ben nefretin insanı ne hale getirdiğini biliyorum.Nefret,insanı paramparça eder.Olmadığı birisine dönüştürür.Anlatmam gereken de bu.Kalbimde hissettiğim onca berbat şeyin ağırlığı altında ezilmemek için ne kadar uğraştığımı anlatmalıyım.Bazı günler hayatım ölümcül bir denge yarışına dönüşüyor.Yapmak istediklerim ile yapmam gerekenler birbirleriyle çarpışıyor.Ben daha onları planlayamadan her şey bir anda mahvoluyor.Herhangi bir günüme baktığımda o günü,bir önceki günden aldığımız darbelerin izlerini silmeye çalışmakla geçirdiğimi görüyorum.Düşünmeden yaptığım hareketler oluyor.Elimde sadece dikkat dağınıklığı ve pişmanlık kalıyor.Ne zaman doğru yöne gittiğimi düşünsem,kendimi bundan daha kötüsü olamaz diye düşünürken buluyorum.
Bu yazdıklarımdan çıkarılması gereken dersler var.Ama çoğunlukla,bunu beni daha iyi tanıyabilesiniz diye yapıyorum.Aslında beni fazlasıyla tanıyorsunuz ama ben,bana yetmiyormuş gibi hissediyorum.O yüzden yazıyorum.Tamamen açık olabileceğim tek yer burası.Kağıt ve kalem yargılamaz.Oy hakları yoktur.Sadece benimle ilgili gerçekleri kaydedip sayfayı çevirmeme izin veriyorlar.Bugün size verebileceğim en iyi gerçekliğim sevgim.Sizleri,ailemi ve kendime yakın hissettiğim herkesi çok sevmem.Bu sevgimden besleniyorum.Bu sevgiyi arzuluyorum.Sabah yataktan kalkmak için bu yoğunluğa ihtiyaç duyuyorum.Adeta genlerime işlenmiş.Ancak sevgimi yansıtmakta kendi içimde sorunlar yaşanıyor.Bu bana vicdan azabı çektiriyor.Ama sanırım bu davranışı haklı görmeyi öğrenmiş olmak,bana en çok acı veren şey.Sevdiklerimin yüzüne rahatça 'sizi seviyorum' diyemiyorum.Duygularımı ve sevgimi rahatça ifade edemiyorum.Nefret ediyorum ama nefret ettiğim şeye dönüştüm.Aynaya bakmaya korkuyorum.Kendime karşı nefretim o kadar yoğun ki kendi yansımama saldırmaktan,aynayı paramparça edip,kendimi kırılmış yansımamın parçalarıyla avutmaktan korkuyorum.Bugün belirleyici bir gün olacak.Bu yazıyı dönüp okumanızı ve benim en azından tamamen dürüst olduğumu bilmenizi istiyorum.Hayatımdaki en büyük değerlerin siz olduğunu söylerken size doğruyu söylediğimi bilin.Size bir zarar gelmemesi için her şeyi yapmaya devam edeceğim.Asla terk etmeyeceğim.Beni en iyi siz anlıyorsunuz.Sizi her şeyden ve herkesten daha fazla seviyorum.Her zaman da seveceğim.
Okur Takip Önerileri
Hayatımın gidişatı değişti gibi hissediyorum.Daha önce hiç olmadığım bir yolda gidiyor gibiyim.Hiçbir şey tanıdık değil.Levhalar mantıklı değil.Yoldan çıkmalı mıyım yoksa gitmeye devam mı etmeliyim? Yalnız mı gitmeliyim yoksa başkalarını da yanıma almalı mıyım? Lider olmanın ya da bu kişiliğimin neden yalnızlık gerektirdiğini şimdi anlıyorum.Kararlarım yüzünden hayatı etkilenen insanlardan kendimi çekmeliyim.Her türlü zarar bana olmalı,alışkınım ve hepsini hepiniz için kaldırabilirim.Her şeyi anlatmak isterdim.Gurur duyduğum ve pişman olduğum şeyleri.Yavaş yavaş bu kişiliğimi yensem de her şeyimi kendinde saklayan biriyim.Anlaşılması zor olan bir kapalı kutuyum sanki.Size ne kadar yardım etmek isteyip,ne yapacağınızı söylesem de kararlar sadece size ait olacak.Size verebileceğim tek öğüt beyler;erkek olarak kendinizi analiz edin,sizin için neyin önemli olduğunu bulun.Kendinizi tanıyın.Kalbinizdekini bilin.Korkular,geçmişiniz ya da yabancıların fikirleri sizi sarsmasın.Kendi gerçeğinizi bulun.Bu sizi sevdiğiniz şeylere götürecektir
Saatte 150 km hızla giderken bir şeyler oluyor.Egzozlar tüm gürültüyü boğar.Motor,kalp atışıyla aynı seyirde titrer.Görüş alanın anlık bir hal alır.Ve bir bakarsın ki yolun üstünde değil,içindesindir.Bir parçası olmuşsunsur.Trafik,manzara ve her şey...Hepsi de sen geçerken rüzgarınla devrilen karton bir mankene dönüverir.Bazen bu duyguyu unuttuğum oluyor.Uzun yolculukları bu yüzden çok seviyorum.Tüm dertlerin,tüm o gürültü...Hepsi kayboluveriyor.Önündekiler dışında hiçbir şey seni endişelendirmiyor.Belki de bugünkü dersim bu.O basit anlara tutunup,onlara daha fazla değer vermeliyim.Onlardan çok fazla kalmadı artık.Senin bu hale düşmeni hiç istemem.Seni mutlu edecek şeyleri bulmak o kadar zor olmamalı.Sen de acıyla,zorluklarla,zor kararlarla elbette karşılaşacaksın ama hayattan aldığın zevki bastırmalarına asla izin vermemelisin.Ne olursa olsun,sevdiğin şeyleri bulup,onlara doğru koşmalısın.Eski bir söz vardır."Seni öldürmeyen şey,daha da güçlendirir" derler.Ben buna inanmıyorum.Bence seni öldürmeye çalışan şeyler seni üzer ve öfkelendirir.Asıl güç,güzel şeylerden gelir.Ailen,arkadaşların,sıkı çalışmanın verdiği haz gibi.Seni ayakta tutacak olan şeyler bunlardır.Dağıldığın zaman,tutunacağın şeyler bunlardır.
136 syf.
·
Puan vermedi
