Güneşli günleri bekleme ey insan.
Yağmurun içindeki berraklığa sarıl…
Duvarlar örme gönlünün feryâdıyla arana. Hüznünün müşfik ses’inin kalbini okşamasına izin ver. Islan hüzün yağmurunda her zerrenle…
Islan… Ve ıslanmayı sev gözyaşlarınla. Kurumayı bekleme…
Hissiz değiliz, merhametsiz hiç değil.Sadece bu çağa denk gelmenin neticesinde duygularımızı saklar olduk,yeni bir insan tanımanın verdiği yükü taşıyacak takâtimiz yok.
Sanki; tek bir hakkımız var da, bir tek O mutluluğu bekliyormuşuz gibi.Gerisi yorucu,gerisi üzücü, gerisi fani