Türün sağlam örneklerini tükettim diye düşünüyorum. Ortaokulda lisede başka bir derdim olmadan saatlerce kitap okuduğum zamanlar geçeli çok oldu. Yaş da kemale erdi artık bazı nahiyelerdeki istenmeyen tüyler kadayıf kıvamını almakta. Bizim zamanımızda (peh peh) fantezi genelde yolculuktu, maceraydı, bir karakterin gelişimine tanık olmak onunla büyümek sonunda güçlendiğini görmek falan filan.
Yani okudum, sıkılmadım da devamını da okuyacağım büyük ihtimalle ama baş karakterin mallığı, bir halt yapamamış olması… bir yere kadar gitsin böyle de bi haltı da becer be kardeşim…piç afedersin. Yanlış anlaşılmasın yani kitapta da bol bol zikrediliyor piç olduğu. Kitabın sonunda bir uyandı bir şeyler yaptı ama yine de tüm roman boyunca karakterin iç hesaplaşmaları, acılarıyla yüzleşmesi kimi zaman yüzleşememesi yahu arkadaş iç hesaplaşma okumak istesem daha ağır romanlar okurum ki fantastik kurguyu bunlardan kaçış, kafayı biraz dağıtma amaçlı okuyordum ben. Duygularım karışık bu romana karşı. Bakalım devamında neler olacak.
Hakan Öztürk
