“Toprakları kederden başka mahsul vermeyen ,harap bir ülke uzanıyordu göz alabildiğine. Her bir yeşil yaprak ,her bir ot ve tahıl tanesi ,en az ülkenin sefil insanları kadar âciz ve kurumuştu. Her şey boynunu bükmüştü ; mahzun ,örselenmiş ve kırık döküktü. Haneler ,çitler ,evcil hayvanlar erkekler ,kadınlar ,çocuklar ve onlara can veren toprak ;hepsi tükenmişti.”