Yeliz
@Karamelek241
18.04.2014 "Ölüm sessiz bir çığlık gibidir."
Kocaeli
29 Ekim 1994
552 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Kızgınlıkla, kırgınlıkla dolu kalbim neden senin yerine birini koymak istemiyor?
Önemli olan ne kadar güçlü vurabildiğin değil, önemli olan o darbeyi yedikten sonra ileriye doğru gitmeye devam edip etmediğindir. Kaç darbe alıp hayatta yoluna devam edebiliyorsun? İşte kazanmak böyle bir şey! Kendine inanmaya başlayana kadar kendine ait bir hayatın olmayacak!
Hayat yazıları silik, cadde ve sokak isimleri eksik, yıpranmış bir şehir haritası gibiydi. Hangi sokak, hangi yol ayrımı, hangi kaldırım nereye çıkar, bilemeden yol alıyordu insan.
Okur Takip Önerileri
İnsanı, içine akan yaranın kanı öldürüyor. Dışarı akan o kanı gören varsa anlıyor hâlinden. Ağlıyorsan, inliyorsan şanslısın demek ki, elinden tutan, yarana derman olan mutlaka bir yerden çıkıyor karşına. Unutuldum sandığında bile asla unutmuyor seni bu dünyaya yollayan. Bir parçanı alıyorsa iki parça veriyor sonunda. Her ilaç bir parça zehirden oluşuyor. Bu yüzden içindeki acının dışarı çıkanı bir başkası için derman oluyor.
Ne tuhaf... İnsan üzüntüsünün, acılarının üzerine düşündüğü kadar düşünmüyor mu acaba mutlu olduğu anları? Ya da mutsuzluğun ve mutluluğun zaman akışı aynı değil. O yüzden, mutsuzken akmayan zaman, mutluyken bir çırpıda geçiveriyor.
Herkes kendine özel hikâyesinin içinde ya kayboluyor ya da geleceğe kalacak bir sonuca doğru yol alıyordu.
Alınganlığım hayal kırıklığımdandı aslında.
Yaşarken bir arada görmek için ömrünü vermeye hazır olduğu insanlar, ömrünün sonuna tanıklığa gelmişti.
Kimse gelip bir başkasının hayatını değiştirmez, değiştiremez. Kimse bir başkasının öyküsünün sonunu yazamaz.
Çalan kendi geleceğinden çalar, yalan söyleyen kendine yalan söylenecek yolu açar, aldatan aldanır, kötü kalpli insan dünyadaki cehenneme yol alır.
Aşk, kalbimizde utangaçlığımıza, korkumuza rağmen büyüyen kocaman bir ağaçtı. Kocaman bir zeytin ağacı. Yazı kışı olmayan, hep yeşil kalan...
Ne garip bir çocukmuşum. Sevmeye ve sevmemeye karar verilir sanıyordum. Kalbimi yönetebileceğime nasıl inanabiliyordum?
İlk ve son kalp ağrımdı. Senelerce düşündüm, neden o kadar severdim onu?
Sevildiğini sık sık duymak ister insan. Kediler bile gelip gelip sev beni diye bacaklarımıza dolanırlar.