Şu saçmalıkları dilendiremeden geçemiyorum ortak bir frenkasımız olmayan insanlar ile her gün çalışmak zorunda olmak benim için çok acı. Her anı kendine matrak. Tabii kendince hep bir riyakar ve her on lafta ikisi hurafe. Bunu kimseye deme demekle geçiren biri. Şaşkınlığım şu muecin fetfalarından gecinilmiyor örneğin:başına böyle belalalar gelicek, böyle öleceksin şöyle olucak, aha da buraya yazıyorum vs demeler köhne olmaktan uzak değil.