Derya A.
@Katredenderya
Öğretmen
Lisans
İstanbul
86 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Sabitlenmiş gönderi
Hiddetten ağzım köpürmüşken biraz yüzüme gülüp, önüme bir bardak şekerli çay sürerek gönlümü alırsanız, belki hemen o anda yelkenleri suya indirirdim. Üstelik duygulanırdım da...Huyum böyleydi işte. 
Yer Altından Notlar 
Fyodor Dostoyevski
Düşün! Tanrının toprakları sonsuz genişlikteyken, seni alçaltan bir ülkede yaşamanın ne kadar anlamsız, ne kadar şaşırtıcı olduğunu! 
Şükrü Erbaş 
Bütün Şiirleri 4
Sadece ölmekten korkanlar randevu alır, derdi. Sadece onlar randevuyla gidilen amaçlara sahiptir. 4 yıl sonra mutlaka mezun olur, 6 yıl sonra bir işe girmezse delirir, 10 yıl sonra bir yolunu bulup ev alır, 50 yıl sonra da en fazla on farklı ölümden biriyle hayatı terk ederler!
Sayfa 115Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Hayat ölüme dahil... Bir işe başlamak, bitirmenin yarısı, derler ya... Doğmak da öyle işte. Ölmenin yarısı. Bunu kabul et, yeter.
Sayfa 114Kitabı okuyor
Dünyayı da defalarca uzaktan görmüştüm. Belgesellerde. Kapkaranlık bir uzay boşluğunun içinde, masmavi, yemyeşil, bembeyaz bir küre! Ne savaşlarda birbirinin topuklarını ne de barışlarda birbirinin dillerini koparanlar görünüyordu o mesafeden. Ne atılan çığlıklar ne de söylenen yalanlar duyuluyordu. Sessizlik ve huzur içinde, ağır ağır dönen bir küre. Önemli olan hangi açıdan baktığın, derler. Palavra! Önemli olan hangi mesafeden baktığın!
Sayfa 105Kitabı okuyor
İnsanın, yalnızca içine doğduğu dünyaya değil, kendine alışması için de bir süre gerekiyordu.
Sayfa 86Kitabı okuyor
Avrupa parlamentosu ve Beyaz Saray'daki halılardan kan lekesi çıkarmak özellikle zordu, bu yüzden de savaşı evlerine sokmuyorlardı. Ama sonuçta onlar da insandı ve bütün insanlar gibi, benzerleriyle savaşmak için can atıyorlardı. Bunun için de birbirlerinin kulaklarına "Çıkışa gel!" diye fısıldıyor ve Batı medeniyeti sınırlarını artlarında bıraktıkları anda, başkalarının evlerinde boğuşmaktan geri durmuyorlardı.
Sayfa 81Kitabı okuyor
Diyor ya Aşık Veysel, "iki kapılı han" diye. Ondan cereyan yapıyor bu hayat. Onun için üşüyorum hep. Gideyim de kapatayım birini!
Sayfa 75Kitabı okuyor
Unutulması gerekip de unutulamayanlar, katlana katlana çoğaldı. Meğer önce yarını unutmak gerekiyormuş...Her doğanın yeni bir güneş olduğuna inanacak kadar unutmak... Her güneşi ilk ve son kez gördüğüne emin olacak kadar unutmak. ...Her günü ilk kez yaşıyormuş gibi hissedecek kadar unutmak gerekiyormuş...
Sayfa 70Kitabı okuyor
Çoğaltır aşk
O sabah her şey fazladan da fazlaydı! Uyanışım fazlaydı. Yataktan kalkışım, yürüyüşüm fazla. Yüzümü yıkayışım ve yine yürüyüşüm fazlaydı. Mutluluğa benzeyen bir şeyle kaplanmıştım. Ellerim, gözlerim ve gördüklerim fazlaydı. Bana hayatımı unutturan bir şey vardı üstümde. Fazladan bir şey... Aşk...
Sayfa 55Kitabı okuyor
Hepimiz büyüme çağındaydık. Kaç yaşında olursa olsun, herkes. Bütün dünya. Döne döne geçiyorduk büyüme çağından. Başımız döne döne... Bu yüzden yiyorduk ve yemeliydik. Birbirimizi ve her şeyi.
Sayfa 33Kitabı okuyor
İnsanın kullandığı ilk alet, başka bir insandır.
Sayfa 24Kitabı okuyor
Ne zaman ki hikayemi anlatıp susacağım, artık sadece hatalar yapacağım. Zamanı dörtnala koşturacak kadar yabancı hatalar!
Sayfa 18Kitabı okuyor
Şimdi kendime bir hikaye anlatacağım ve artık sadece buna inanacağım. Çünkü ne zaman dönüp baksam geçmişe, görüyorum ki yine değişmiş. Ya bir coğrafya eksilmiş ya da bir tarih eklenmiş. Hiçbir şey yerinde durmuyor bu hayatta.
Sayfa 18Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
