Birine duyduğunuz nefret bile ondan soğumak kadar kötü bir duygu değildi. Çünkü bir insandan soğuyacak kadar uzaklaştığınızda ona dair hissettiğiniz hiçbir şeyin anlamı da kalmıyordu.
Ayrıca şuna inanıyordum: Bazı insanların iç sesi bir gün dile gelecek olup dudaklarından dışarı dökülürse o gün yer yerinden oynayabilirdi! Konuşmayan insanları sakin bakan bir çift gözden ibaret zannetmek büyük hataydı.
Gökkuşağı bizim hayatımızın özetiydi. Herkesin hayatında bazen yağmur yağar, bazen güneş açardı ama yağmur yağmadan güneş açarsa gökkuşağı çıkmazdı. Kötü günler yaşamadan iyi günler yaşarsak bir anlamı olmazdı.
Aynaya bakmak, ne garip... Aynaya değil, kendimize bakıyoruz aslında ama hiçbirimiz, "Kendime baktım," demiyoruz. "Aynaya baktım," diyoruz. Sanki bize bizi gösteren her şey bizden daha önemliymiş gibi.