Gayet eğlenceli başlayan ve farkındalık oluşturacak noktalara da değinen bir kitap, benim nezdimde kademe kademe nasıl bu kadar kötüleşip saçmalayabilir? Tam olarak şu sebepler yüzünden:
a) Serce'nin; atarlı hâllerinin abartılı bir seviyede olması, ters düştüğü insanları -ne alakaysa- süslü olmalarından vurması, çevresindeki herkesi ezikleyen bir tavır takınması ve finalde patronuyla saçma ötesi bir diyalog yaşaması.
b) Ceyhun'un; zerre tanıyamadığım, anlayamadığım, hâliyle de ısınamadığım bir karakter olması.
c) İkilinin, başlarda sevimli olan ama sonraları garipleşip tatsızlaşan bir ilişki yaşaması.
ç) Tanju, Hazal, Ufuk, Salih ve Ahu gibi tüm yan karakterlerin sırf Serce'nin ne kadar havalı olduğunu -ki bence hiç havalı değildi- göstermek için yazılmış olması.
Tüm bunlar beni kitaptan öyle soğuttu ki hikâyenin gidişatına dair hiçbir merakım kalmadı. Hâl böyle olunca da önemli mevzuların çoğu ikinci kitaba kalmış olmasına rağmen seriye devam etmemeye karar verdim.
