Mustafa konu
@Kentozani
Yol yorgunu,gece katili,bir sevda talanı sahibi,
Ben bir kere durdurabildim zamanı
Çocukluğumda
Tükenmez bir kalem ile
Saat çizmistim koluma...
14 okur puanı
Şubat 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Uslanmaz bir çocuk var
O dingin gözlerinde
kimbilir kaç Ceylan'ın ürkekligi içinde
Saçlarında ilkbahar esintisi buram buram Anadolu
yani içten,bizden ve coşkulu
söz söylemeye kıyamazsın
incitirmiyim diye
Şiirler sana
Sen türk varlığına hediye...
Yalpalanır gece
koynunda bir ben,
Birde
kendini yıldız sanan şehir ışıkları
Uçarız beraber izinsiz
Ne de olsa
Ben kaçak yolcuyum
Ve
Bu sefer tarifesiz..
Okur Takip Önerileri
Sâhi sen nerdeydin?
Bir dilim ekmeği bölüşürken bu kuytulukta,ayaza hükmeden gözlerin nerdeydi? Ayağım hafif çekiyor bu aralar ve tırnaklarım la kanatıyorum yaralarımı.parktaki Suriyeliler gördü sadece adını.Oysa ben Aralık bitmeden öpmeliyim alnından ve ilk kar düştüğünde çıkmalısın aklımdan...
Alacaklı bir günün sabahından kalma
Düşlerim var benim
Elinden tutanı olmayan
Gayrı safi ve milli acılara denk gelen
Şimdi ben nasıl nokta koyayım
Yazdığım şiirlere
Dönüş tarihi belli olmayan......
Ne vakit kurulursa Divan
O zaman bende etmem
Sürçülisan...
Kuştum
Bir süre kapınızda
Üç el ateş etmeden önce
Kanatlarım da vardı
alıntı
Kuştum
pencerenizde
Nefesinle ısınan
Gözlerine tutkulu
Ağzımda
kırıntı
Kuştum
Yollarını bal eyleyen
Avucumda zehir
Düşlerimde vardı
Çalıntı...
Bir şey vardı aramızda
Buz tutmuş
ayaz vurmuş
Bir yol, çok kısa
yolculardan muzdarip
Acısı katmerli
Bir düşünce gün boyu
Uykulara küs
Ve bir iklim ayrı geçen
Duble üşüyen
Ki
Boğazlı Kazakların bile
Çaresiz kaldığı
Isıtamadığı
bir titremedir yokluğun
Eksi bilmem kaç...
Bir damla suda saklıydı gözleri
Bir yanık türküye bel bağlarken
Siz onu hiç görmediniz!
Uzak şehirlerdeki çocuklara ağlarken
Uyandığında gözleri,
Şehre mutluluk saçardı
Bir çiçeğe denkti bakışları
Umutsuzluğa açardı
Yürüyünce zaman durur
Saygıyla eğilirdi önünde
Bi gülüşü yeterdi hüznü dağıtmaya
Kâinat gülerdi ,o güldüğünde
Şimdi nerde?bilmiyorum...
Nasıl başladı nasıl bitti
Ağaçlara,kuşlara anlatırken ben onu
Çantasında yüreğimle beraber gitti...
Sen...
Bir buket çiçekte saklı yüreğin
Ağlarken bile güzel kadın
Şiirlere duyarsız
Kitaplara kifayetsiz kalan
İsmi cana gözleri şehre kıyan
Sen...
Ne varsa aldırmayan
Kutsal Kasım sabahlarına
hiçsel dürtü gözlerin
Pencere önü reyhan kokusu
Ödünç alınmış bir tebessüm
Saçlarına dokunmuş bir rüzgar
Kokusuyla soykırım yapan
Sen...
Aktörünü figüranlarla bir tutan
Yüzün tarih kitaplarından eski
Bakışların parçalı bulut
Ben gecenin ucundan
Sen şiirlerin ellerinden tut...
Bu serseri ruh hali
Bu azı çoğu yüreğe zarar sahipsiz geceler
nerde olduğunu bilmeyen
Sormaya çekinen kelimeler
Bu günbatımı budala sonbahar
Gittin gideli heryerde var
Üstünkörü unutulmaya çalışılmış
Yokluğun hariç herşeye alışılmış
Sonra
bir müddet yaralarımızı öptük
Süzülürken cân,
engereğin kollarından
Dışarda iklim soğuktu giderken
İçerde deli bir sonbahar
Günler günler üstüne
Takvimlere küs
gecelerle ahbap
Kırık cam parçaları yürek
Ve
Yaram ipini koparmış uçurtma sanki
Yokluğun ne biliyormusun
Bayram gelmiş
Ama bayramlığın yok
Eksiksin
Öksüz
Yetimsin...
Sonra...
bir çay içimliği oturmak
Saçlarının gölgesinde
Tüm fotoğraflarına ilişen
gülüşünden öpmek
Ve şiirler biriktirmek
bakarken gözlerine
Kim sevdaya meyilli
kimin aklı dünden deli
Bunu sözlerle değil
yazarak belgelemeli
"Ben sana gülüm demem" her çiçekte izin var
Bu sarhoş Ağustos sıcağında
Bu fütursuz çöle özenen şehirde
Hiç kaybolmayan yüzün var...
Gözlerim gözlerine tutsak
Yanıyor şehir gibi yüreğim
Bu kendini bilmez hercai sabahlar da
Hani yoksun ya yanımda
Biraz ondan olsa gerek
Bu garibliğim
Ellerimi çukur yapıp
Arasına elma şekeri
yanağını koymak isterdim
Ve gözlerine dalıp
Engin dingin uzak diyarları düşlemek
Mağrur ve güçlüyüm olmasanda yâr
Çünkü adın, gülüşün ve bitmeyen
Özlemin var
En güzel mısram
Kana kana içtiğim yaşam pınarım
Saçlarının kokusu en güzel çiçektir bana
Ve şarkılar benden
Şiirler senden yana...
Haydi gel bir kahveye sığsın umutlarımız,çünkü sevdikçe güzel,sevdikçe insanız...