Bilmirdi neynəsin,artıq heç nəyin mənasının olmadığını anlamışdı,dinin,ideologiyaların,fəlsəfənin bir uydurma və mənafelər üzərində qurulduğunu anlayırdı,elə bil özündən də zəhləsi gedirdi,ətrafında həyatın mənasını anlamayan xoşbəxt qalan insanlara da nifrət edirdi,sanki onların xoşbəxtliyinə paxıllığı tuturdu.Ölməyi də istəmirdi,sanki cəsarəti çatmırdı.Bəlkə də,bəzi şeyləri bildiyi üçün belə tez ölmək istəmirdi,axı gəldiyi həqiqətlər də bu boş dünya üçün idi,torpağın altında qalan və ya yandırılan və yaxud da insanların ətini,heyvanların da sümüyünü gəmirdiyi cəsəd üçün deyildi.Özünə getməyi yaraşdırmırdı,qalmaq da ürəyincə deyildi,amma əbədiyyətə düşə bilmək ehtimalına görə davam etmək istəyirdi.Bu işlər lotoreya kimidi,yox,lotoreya da udmaq şansı var,burda onsuz da uduzursan,ölürsən,amma,adının qalma ehtimalı var.Özü də bunun eqoizm olduğunu bilirdi,amma neynəyə bilərdi ki,ikiüzlülük onun da xarakterində var idi.Onu başa düşəcək insana,insanlara ehtiyacı var idi,deyəsən tapmışdı