Yaşamak , pek çok şeyden kopmasını öğrenmektir de.
Okur kitap arar ama, kitabın da okuru bulduğunu ben çok gördüm. Açıklanabilir bir şey söylemiyorum belki, ama "rastlantılar"ın çoğu, açıklayamadığımız için rastlantı görünmez mi?
Okur Takip Önerileri
Durmaksızın öğrenmek gerekiyor; kendini tanımak, her günün değişikliğine kendini uyarlamak.
Ama hayvanlarımız konuğumuz değil. Yaşam ortağımız. "Köle" hiç değil.
Bir kitabı okumaya başladı
"Kafamın içi hep dağınık, hep kalabalık. Odaklanmakta o kadar zorlanıyorum ki anlatamam." Hep hızlı ve keskin bir şekilde konuştuğu için kafasının içinin ne kadar dağınık ve kalabalık olduğunu bir an için daha iyi algılar gibi oldum.
Dışarıdaki emellerimiz ne kadar da içerideki boşlukları doldurmak içindi.
"Kocaman bir boşluk. Sızlayan bir boşluk. Sanki gözlerimin arkasında uzun zamandır unuttuğum çok üzücü sahneler oynuyor ve ben içime içime ağlıyorum..."
Kayıp ve yaslar böyledir. Kaybettiğimizi bir kere kaybettiğimizi sanırken, kaybımız her gün yeni bir yüzünü bize göstermek için pusuda, bir kenarda bekler...
En sevdiği soru kalıplarından biri "neden". Sanki nedenini bulursak bir şeyleri çözebileceğimize çok inanıyoruz.
Asılsız iddialarla. Düşüncelerimiz, davranışlarımız üzerinde kontrolümüz olduğu masalını ne güzel yutturdular bize...
İnsanın mayası zaafla, korkaklıkla yoğrulmuştur...
Siz gönül işlerini sarraflık, tefecilik muamelesine tatbik etmek istiyorsunuz.
Ömür denilen şey sürekli değişimden ibaret. İhtiyarlık bir kere insanın yakasına çökerse artık geçmiş olsun. Sen gayrı istediğin kadar saçını sakalını boya,doğum tarihinden sekiz on seneyi düşürmeye uğraş. Hayat mücadelelerinin en müthişi gençlikte değil, asıl işte ihtiyarlıkta başlıyor.
İki ruhun uyuşmasıyla gerçekleşen muhabbetlere hakikaten doyulmaz. Böyle karşılıklı sevgilerin şevk ve lezzetine son olmaz.