“ Assef, Hasan’ın yanına diz çöktü, Hasan’ın çıplak kalçalarını tuttu, kaldırdı.
... Hasan mücadele etmedi. Bağırmadı bile. Başını hafifçe çevirdi; yüzünü gördüm. “
- o çoçuğun kurbanlık koyun gibi teslim oluşu, betimlenen yüzü! Ve Emir’in yaşayacağı pişmanlıktan daha ağır basan KORKUSU ! uzun süre kendime gelemedim. Okuyamadım hiçbir şey. Dayanamadım bir erkeğin, hele de bir çocuğun başına gelenlere :(