Hatice Koç
@KocHatice
Akademisyen
M. Sc.
İstanbul
9 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
[36]. Hugo, Victor. Sefiller.
…, fakat ne olduğunu bilemiyordu; çünkü sevmeye başlayan bir kalbin bu büyük ve garip davranışı pek karanlık, tatlı bir şeydir.
Sayfa 517 - (Jean Valjean-karakter dönüşüm)Kitabı okudu
[35]. Hugo, Victor. Sefiller.
Tarih, bu aydınlık, merhametsizdir, garip ve ilahi tarafı şudur: Işık olmasına rağmen ve özellikle de ışık olduğu için, evvelce aydınlık görülen yere çok defa gölgeler düşürür; aynı insandan iki farklı hayalet ortaya çıkarır ve bunlardan biri ötekine saldırır, onu yargılar; zorbanın karanlığı kumandanın parlaklığı ile cebelleşir. Böylece halkların nihai değerlendirilişinde daha doğru bir ölçü ortaya çıkar. Tecavüze uğrayan Babil, İskender’i küçültür; zincire vurulan Roma, Sezar’ı küçültür; katledilen Kudüs, Titus’u küçültür. Zorbanın ardından zorbalık gelir. Ardında kendine benzer bir felaket bırakmak, bir insan için felakettir.
Sayfa 386Kitabı okudu
[34]. Hugo, Victor. Sefiller.
Kaderin darbelerinin özelliği şudur ki, ne kadar olgunluğa ermiş, ne kadar soğukkanlı olursak olalım, duygu dünyamızın derinliklerinde yatan insan doğasını bulup çıkarır ve bunu dışa vurmak zorunda bırakırlar.
Sayfa 366Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
[33]. Hugo, Victor. Sefiller.
… Kaderin ve insanların bu hatasını, hükmünü yerine getirsin diye bırakmak, ona engel olmamak, susarak rıza göstermek; kısacası hiçbir şey yapmamak, her şeyi yapmaktı. İki yüzlü haysiyetsizliğinin son kertesiydi! Pespaye, alçak, sinsi, rezil, iğrenç bir hareketti bu.
Sayfa 290Kitabı okudu
[32]. Hugo, Victor. Sefiller.
Tersine. Nasıl denizin bir kayaya gelmesine engel olunmazsa, düşüncenin de bir fikre gelmesine öylece engel olunamaz. Gemici için bunun adı med ve cezirdir; suçlu içinse vicdan azabı. Tanrı, ruhu tıpkı okyanus gibi kabartır.
Sayfa 289Kitabı okudu
[31]. Hugo, Victor. Sefiller.
Nedir bu Fantine hikayesi? Bir köle satın alan toplumun hikayesidir bu.
Kimden satın alıyor? Sefaletten.
Açlıktan, soğuktan, yalnızlıktan, terk edilmişlikten, yoksulluktan. Acıklı bir alışveriş. Bir lokma ekmeğe ruh. Sefalet sunuyor, toplum da kabul ediyor.
Sayfa 247Kitabı okudu
[30]. Hugo, Victor. Sefiller.
“… Biraz zahmetle ısırgan otu yararlı olur. İhmal edildiği için zararlı hale geliyor. O zaman da onu öldürüyorlar. Nice insanlar var ki ısırgana benzer!” Biraz sustuktan sonra ilave etti: “Dostlarım, şunu aklınızdan çıkarmayın ki, ne kötü ot ne de kötü insan vardır. Yalnız kötü yetiştiriciler vardır.”
Sayfa 223Kitabı okudu
[29]. Hugo, Victor. Sefiller.
Haksızlık onu hırçınlaştırmış, sefalet çirkinleştirmişti. Geriye bir güzel gözleri kalmıştı. Onlar da görene acı veriyordu, çünkü iri olduklarından onlarda daha büyük miktarda keder görür gibi oluyorlardı.
Sayfa 216Kitabı okudu
[28]. Hugo, Victor. Sefiller.
Yaşamak için çalıştı; sonra gene yaşamak için sevdi, çünkü gönül de acıkır.
Sayfa 179Kitabı okudu
[27]. Hugo, Victor. Sefiller.
“Küçük-Gervais!” Ama telaffuzu belli belirsiz, zayıf bir sesti bu. Son çabasıydı. Görünmez bir kuvvet sanki onu kötü vicdanının ağırlığıyla orada, o an eziyormuş gibi, bacakları birden çözüldü; bitkin bir halde iri bir taşın üzerine çöktü; yumrukları saçlarında, yüzü dizlerindeydi; “Ben bir sefilim!” diye haykırdı.
O zaman yüreği çatladı, ağlamaya başladı. On dokuz yıldır ilk defa ağlıyordu.
Sayfa 166 - (Karakterin dönüşüm anları)Kitabı okudu
[26]. Hugo, Victor. Sefiller.
Umudunu kaybeden adam bırakıyor kendini. Dermansız düşen ölümü seçer, bırakır kendini, kapıp koyuverir, boş verir ve böylece insanı yutan uğursuz derinliklere doğru, bir daha geri gelmemecesine yuvarlanır.
Sayfa 151Kitabı okudu
352 syf.
·
Puan vermedi
[25]. Hugo, Victor. Sefiller.
Hakim karakteri acımasızlık, yani eblehleştiricilik olan bu çeşit cezaların özelliği, insanı yavaş yavaş, akılsızca bir dönüşümle vahşi, hatta bazen yırtıcı bir hayvan haline sokmasıdır.
Sayfa 146Kitabı okudu
[24]. Hugo, Victor. Sefiller.
Yine kendi kendine sordu: İnsan toplumunun, üyelerine, bir yandan kendi akılsızca basiretsizliğinin, bir diğer yandan da merhametsizce basiretliliğinin acısını çektirmeye; zavallı bir kişiyi bir yoklukla bir bolluk, yani iş yokluğuyla ceza bolluğu arasında ömür boyu kıskaca almaya hakkı var mıydı?
Sayfa 143Kitabı okudu
[23]. Hugo, Victor. Sefiller.
Yaşadığı bu felaketli hikayede kusurlu olan yalnız kendisi miydi? Önce işçi olduğu halde işsiz kalması, çalışkan olduğu halde ekmek bulamaması acıklı bir durum değil miydi? Sonra kusur işlenmiş ve itiraf edilmiş olsa bile, ona verilen ceza gaddarca ve aşırı değil miydi? Kanunun bu cezayı vermekle yaptığı kötülük, suçlunun o suçu işlemekle yaptığı kötülükten daha büyük değil miydi?…
Sayfa 146Kitabı okudu