Seni bulan ya Rab, şu canı neylesin?!
Evi, barkı, evladı, unvanı neylesin?!
Deli edip verirsin iki cihanı ona...
Vurgun olan sana, iki cihanı neylesin?!
(Allah'ım!) Sevdiğin herkese öğret ki aşk, yaşamaktan iyidir... Beni senin razı olduğun bir sonla mükafatlandır. Benim tek umudum sensin; gören, gözleyen gözüm yalnız sana açılsın! Alçak gönüllü, özgür kulluğu görsün...
Neden hırsızlık, haset, namertçe komplolar kötü olmuyor da, iman ve aşk kötü oluyor?...
Neden para, mide, şehvetperestlik, çirkin zevkler, uşaklık, korkaklık ve diğerleri kötü olmuyor da, iman kötü oluyor?
Günlük yaşama alışıp hep kendi kendileriyle olan kimseler için ölüm, yok oluşun korkunç yüzüdür. Ne yüce ruhlardır onlar ki, Tanrı'nın sözünü duyup ölmeden önce ölürler... Dirilirler...